ทิวานั่งร้องไห้สะอื้นอยู่หน้าห้องผ่าตัด ความกลัวเกิดขึ้นในใจมากยิ่งกว่าโดนปืนจ่อขมับ หากเป็นเมื่อก่อนเธอคงดีใจที่มาเฟียหนุ่มยอมมาโรงพยาบาลแทนการรักษาหมอประจำตัวของเขา ทว่าคราวนี้มันกลับบีบรัดหัวใจจนเจ็บไปหมด
“ไอ้พันแสงมันอึดจะตาย เมื่อก่อนล่อกระสุนไปหลายนัดกูไม่เห็นมันจะเป็นอะไร”
ลูคัสพูดขึ้นมาเพื่อปลอบใจตัวเองและเมียของเพื่อนสนิท ดวงตาของเขาแดงก่ำเต็มไปด้วยความเคียดแค้นคนที่มันอยู่เบื้องหลังเรื่องนี้
“ไอ้เอดีสเป็นยังไงบ้าง”
“ปลอดภัยแล้วครับ แต่อาการสาหัสพอสมควร”
เหนือฟ้าเอ่ยถามมือขวาคนสนิท ก่อนจะพยักหน้าตอบกลับพร้อมหันสายตามองหญิงสาวข้างกายที่เอาแต่นั่งร้องไห้จนดวงตาบวมช้ำไปหมด เป็นครั้งแรกที่พวกเขานึกกลัวขึ้นมา ได้แต่ภาวนาให้เพื่อนตัวเองปลอดภัย
“เอ่อ คนไหนญาติของคนไข้ครับ”
อาจารย์หมอออกมาจากห้องผ่าตัดด้วยสีหน้าเคร่งเครียดจนเห็นได้ชัด เขาถอนลมหายใจแผ่วเบาก่อนจะแจ้งอาการคนไข้ที่ค่อน
