When you visit our website, if you give your consent, we will use cookies to allow us to collect data for aggregated statistics to improve our service and remember your choice for future visits. Cookie Policy & Privacy Policy
Dear Reader, we use the permissions associated with cookies to keep our website running smoothly and to provide you with personalized content that better meets your needs and ensure the best reading experience. At any time, you can change your permissions for the cookie settings below.
If you would like to learn more about our Cookie, you can click on Privacy Policy.
เช้าวันต่อมา... "อ อื้อ..." เสียงหวานของร่างบางที่นอนอยู่ขยับตัวลืมตาขึ้นด้วยความยากลำบาก ช่วงล่างของหญิงสาวยังคงมีอาการจุกแสบ ดวงตากลมค่อย ๆ เหลือบมองไปยังร่างหนาด้านข้างพลางลอบเม้มปากแน่นออกมากับภาพเหตุการณ์เมื่อวานที่ฉายเข้ามาเป็นฉาก ๆ เธอมีอะไรกับจอร์แดนไปแล้วจริง ๆ เธอมีอะไรกับคนที่ขึ้นชื่อว่าเป็นแฟนของเพื่อนในตอนนี้... 'ในเมื่อกลับมาเป็นของฉันแล้ว...' '...ก็อย่าคิดว่าฉันจะปล่อยเธอไปง่าย ๆ ...ซัมมายด์' อยู่ ๆ คำพูดที่ฟังดูแฝงไปด้วยความโกรธปนเจ็บปวดนั้นก็ดังขึ้นมาในหัวเล็ก ซัมมายด์จ้องมองไปยังใบหน้าหล่อเหลาอีกครั้งพร้อมกับเอ่ยออกมาเสียงเบา "เราขอโทษนะ" สิ้นเสียงหวานเอ่ย ร่างเล็กก็ยังคงนั่งนิ่งอยู่ชั่วครู่ ก่อนจะได้สติพยายามพยุงร่างกายอ่อนแรงของตัวเองให้ลุกขึ้นจากเตียงนอนขนาดใหญ่เดินตรงไปหยิบเสื้อผ้าเข้ามาสวมใส่และเดินออกจากห้องนอนไปด้วยความรวดเร็ว โดยทันทีที่ประตูห้องถูกปิดลง ร่

