บำเรอรักบ่วงหัวใจ

มุ่งมั่น

แทนคุณเอามือขึ้นกอดอก สายตายังคงไม่ละจากใบหน้าของหญิงสาวตรงหน้า เขากำลังพยายามกดดันให้มยุรีบอกความจริง เขาเชื่อมั่นว่าเธอรู้แน่ๆ ว่าเพียงดาวอยู่ที่ไหน

“ถ้าคุณไม่บอก ผมก็จะหาคำตอบด้วยตัวเอง และไม่ว่าจะเป็นเหตุผลอะไร ผมก็จะไม่ปล่อยให้เอื้อยหายไปจากชีวิตของผมแน่นอน” คำพูดหนักแน่นนั้นทำให้มยุรีก้มหน้าลง มือที่ถือแก้วกาแฟสั่นไหวเล็กน้อย เธอรู้ทุกอย่าง รู้เหตุผลที่เพื่อนรักตัดสินใจจากไป แต่ในใจเธอก็รู้เช่นกันว่า ความจริงนี้เจ็บปวดเกินกว่าที่แทนคุณจะรับได้ในตอนนี้ และคนที่สมควรบอกเรื่องนี้กับแทนคุณคือเพียงดาวเองไม่ใช่คนนอกอย่างมยุรี ไม่ว่ายังไงเธอก็จะยืนกรานที่จะไม่พูดเรื่องของเพียงดาว ถ้าหากแทนคุณจะรู้ก็ต้องไม่ใช่รู้เรื่องนี้จากเธอ

เมื่อเห็นว่าตัวเองคงไม่ได้คำตอบเรื่องของเพียงดาวจากมยุรี เขาก็ยอมตัดใจออกไปจากตรงนี้แม้ว่าในใจจะรู้สึกเสียดายมากเพียงใดก็ตาม เพราะมยุรีเป็นคนที่กุมความลับของเพียงดาว แต่เธอไม่ยอมบอกเขา เรื่องมันคงยากขึ้นอีก แต่ไม่เป็นไรหรอก นี่มันไม่ใช่อุปสรรคมใหญ่หลวงแต่อย่างใด ไม่มีอะไรที่เหนือบ่ากว่าแรงเขาหรอก

หลังจากที่เขาก้าวออกจากคาเฟ่ไป มยุรีก็ถอนหายใจยาวเหมือนคนที่เพิ่งผ่านการต่อสู้บางอย่างที่ใช้ทั้งใจและสมองมากกว่ากำลัง เธอก้มหน้าก้มตาทำงานต่อ แต่ในหัวกลับเต็มไปด้วยภาพสายตาคมเข้มของแทนคุณที่ยังคงจ้องทะลุเข้ามา

“คุณแทน ถ้าคุณจะมองฉันด้วยสายตาแบบนั้นอีกสักนิด ฉันคงเผลอหลุดพูดความจริงออกมาแล้วแน่ๆ” หญิงสาวเม้มปากแน่น มือกำแก้วกาแฟแน่นจนสั่น เธอรู้ รู้ทุกอย่างว่าทำไมเพียงดาวถึงเลือกเดินทางไปต่างประเทศ ในจังหวะที่ไม่ควรจะไป รู้แม้กระทั่งเหตุผลที่เพื่อนรักไม่อาจบอกใครได้

“เอื้อย… แกเลือกทางนี้เพราะแกไม่เจ็บปวดใช่ไหม แต่แกไม่รู้หรอกว่าการที่แกจากไปโดยไม่พูดอะไรสักคำ มันทำให้เรื่องทุกอย่างวุ่นวายไปหมดแล้ว” มยุรีหลับตาลง ความรู้สึกผิดกัดกินหัวใจ เธออยากจะตะโกนบอกแทนคุณว่าความจริงคืออะไร แต่เธอก็ให้สัญญากับเพื่อนรักแล้วว่าจะไม่เปิดเผยจนกว่าเพียงดาวจะเป็นฝ่ายพูดเอง มันไม่มีสัญญาที่ต้องเซ็นหรอกนะ แต่มันเป็นสัญญาใจระหว่างเพื่อนสนิทที่เลือกที่จะเก็บความลับให้เพื่อน