แทนคุณยกยิ้มมุมปาก สายตาคมทอดมองหญิงสาวราวกับอ่านทะลุใจเธอ
“แต่เมื่อกี้เอื้อยไม่ใช่ถูกบังคับอย่างเดียวไม่ใช่เหรอ เอื้อยตอบสนองพี่ดีนี่” ชายหนุ่มเอ่ยออกมาด้วยรอยยิ้ม
“ไม่จริง” เธอเถียงเสียงแข็ง หันหน้าหนี แต่อาการสั่นไหวของเรือนกายที่ยังไม่ทันสงบกลับเป็นหลักฐานที่ตอกย้ำคำพูดเขา
"ถึงปากเอื้อยจะไม่ยอมรับแต่ร่างกายเอื้อยไม่เคยปฏิเสธพี่เลยสักนิด" ชายหนุ่มโน้มหน้าลงใกล้ ลมหายใจอุ่นรดที่ข้างหู
เพียงดาวเม้มริมฝีปากแน่น ไม่กล้าสบตา ความร้อนผ่าวยังแผ่ซ่านอยู่ทั่วกาย เธอรู้ดีว่าทุกอย่างที่เขาพูดไม่ผิด แต่หัวใจของเธอกลับต่อต้านสุดกำลัง มันคือความขัดแย้งที่ทำให้เธอทั้งโกรธทั้งอับอาย
“พี่มันเลว พี่แทน” เธอพึมพำเสียงสั่น แต่แทนคุณกลับยิ้มเยาะเล็กๆ ก่อนกดจุมพิตแผ่วเบาที่หน้าผากเธอ เหมือนจะตอกย้ำว่าต่อให้เธอจะโกรธเกลียดเขาแค่ไหน เขาก็จะไม่มีวันปล่อยเธอไป
"พี่ไม่เคยฟังเอื้อยเลย เอื้อยเกลียดพี่" เพีย
