"..." ปทิตาเอียงหน้าหนีไปมองทางอื่น ไม่มองเห็นหน้าเขาให้ตัวเองรู้สึกสับสนกับการตัดสินใจที่ได้ทำไปแล้ว
"ไวท์ ใจเย็นๆ ก่อน เพนนียอมให้แค่นี้ก็มากแล้ว เราค่อยคุยกันไปทีละขั้นดีกว่า" บุรินทร์ปราม เขาเชื่อว่าให้มันค่อยเป็นค่อยไปดีกว่า วฤทธิ์ดูเหมือนกำลังจะคลั่งแล้วตอนนี้เมื่อรู้สาเหตุที่ทำให้ปทิตาทิ้งเขาไป มันบอกชัดว่าวฤทธิ์ไม่รู้เรื่องพวกนี้เลย แต่เขาก็เข้าใจน้องชายว่าการถูกเข้าใจผิดและถูกกระทำ เขายืนยันหนักแน่นว่าไม่ได้ทำ แต่ใช้แค่คำพูดแก้ปัญหานี้ไม่ได้ วฤทธิ์ต้องใช้การกระทำ รวมทั้งการที่จะได้ปทิตาคืนมาด้วยเจ้าตัวไม่กลับคืนมาง่ายๆ แน่ จากที่ดูแน่วเเน่ขนาดนั้น เขาเลยอยากให้วฤทธิ์ใจเย็นก่อน
ท่ามกลางความเครียดของผู้ใหญ่
เสียงเด็กๆ วิ่งกรี๊ดกร๊าด หากไม่ได้มาจากในครัว แต่มาจากบันไดทางขึ้นชั้นบนอีกทาง ที่อยู่ติดประตูหน้าบ้าน ผู้ใหญ่สามคนอึ้งมากว่าพวกเขามาจากตรงนั้นได้ยังไง
"นั่นแอบขึ้นไปทางบันไ
