"ฉันถือกล้องแล้วหน้าบานทุกทีเลย" บลูถ่ายรูปไปบ่นไป
"แขนแกยาวสุดแล้วบลู อย่าบ่น" ไอด้าบอก ก่อนจะหันมาหาปทิตา "พูดถึงแขนยาวแล้วนึกถึงเจเลย รอบนี้เขาไม่ได้มาด้วยเนาะเพนนีไม่งั้นเรามีคนถือกล้องให้"
พอไอด้าพูดถึง เจ พาร์ทเนอร์ธุรกิจชาวจีนของเธอ ปทิตาถึงได้นึกขึ้นได้ว่าที่เธอนัดเพื่อนมาวันนี้เพราะว่าจะพูดบางเรื่อง
"จริงสิเพนนี พาลูกมาอยู่ไทยนานขนาดนี้ เขาไม่ห่วงบ้างเหรอ" วี่วี่ถามบ้าง
"ก็ถามถึงอยู่" ปทิตามีสีหน้าแปลกไปเล็กน้อย ก่อนที่เธอจะรวมความกล้าพูดประโยคหนึ่งขึ้นมา
"พวกแกคือว่าฉันมีเรื่องหนึ่งที่ยังไม่ได้เล่าให้ฟัง แต่ไม่ได้อยากปกปิด แต่ยังไม่ถึงเวลาที่จะบอกได้ ถ้าวันนั้นมาถึงอย่าโกรธกันนะที่เพิ่งรู้"
"..." เพื่อนอึ้งกันถ้วนหน้ากับประโยคที่ดูงงๆ และไม่มั่นใจของปทิตา
"คือจะอธิบายยังไงดี เอาเป็นว่าฉันขอโทษไว้ตั้งแต่ตอนนี้ เพราะว่าตอนรู้กันแล้วจะได้ไม่โกรธกันมากเกินไป สัญญาเลยว่าเมื่อถึ
