บรรยากาศเย็นยะเยือกจากเครื่องปรับอากาศสัมผัสเข้ากับผิวกายเปลือยเปล่าของหญิงสาวที่นอนขดอยู่ในผ้าห่ม ไอลินค่อย ๆ ขยับตัวอย่างงัวเงียและลืมตาขึ้นช้า ๆ เธอจำไม่ได้ว่าเผลอนอนหลับไปตอนไหน
“ตื่นแล้วเหรอ?”
“...” ไอลินเบิกตากว้างเมื่อภาพด้านหน้าค่อย ๆ ปรากฎชัดเจนมากขึ้น สายตาเป็นประกายของธาวินมองมาที่เธอในขณะที่เธอกำลังซบอยู่ที่แผงอกแกร่งของเขา ใบหน้าระเรื่อแดงของไอลินก็ฉายขึ้น มาเฟียหนุ่มนอนมองหญิงสาวก่อนที่เธอจะตื่นสักพักใหญ่แล้ว
“ใกล้จะได้เวลาไปงานช่วงค่ำแล้ว ฉันให้คนเตรียมชุดและคนดูแลให้เธอแล้ว”
“อ่อ ค่ะ” ไอลินค่อย ๆ ผละตัวเองออกจากแผงอกอุ่นของเขา แต่อ้อมแขนแกร่งกลับคว้าเธอเข้าไปกอดแนบชิดขึ้น จนได้ยินเสียงจังหวะหัวใจของเขาที่เต้นอยู่
“ขออยู่แบบนี้อีกห้านาที” ธาวินกอดร่างบางใต้ผ้าห่มอย่างอ่อนโยนจนไอลินสัมผัสได้ หญิงสาวอมยิ้มอยู่ในอ้อมแขนของเขาแต่โดยดี หัวใจเธอบอกว่านี่เป็นความรู้สึกที่เธ
