"เชิญค่ะ" ฉันเดินตามป้าพรที่ผายมือเข้าไปในห้องนอนขนาดใหญ่ที่ถูกตกแต่งด้วยโทนสีสีเทาออกมืดดำโดยที่ภายในห้องมีของเล่นสุดแสนจะราคาแพงอยู่มุมหนึ่งของห้องจัดวางอย่างเป็นระเบียบเรียบร้อยราวกับเตรียมการมาแล้วหลายวัน จนตอนนี้ฉันเริ่มไม่แน่ใจกับตัวเองแล้วว่าฉันสมควรอยู่ที่นี่จริงเหรอ...
ฉันอยากจะตบปากของตัวเองจริงๆ ที่ดันปากพล่อยตอบรับคำท้าทายของพี่ธาวิน เพราะฉันอดไม่ได้กับใบหน้าและแววตาของเขาที่มันชั่งดูเจ้าเล่ห์หาว่าฉันกลัว แน่นอนว่าฉันไม่ชอบให้ใครทำแบบนั้นกับฉันและดูเหมือนว่าเขาจะรู้จุดอ่อนข้อนี้ของฉันดี แต่เมื่อตบรับคำเรียบร้อยแล้วฉันก็ต้องทำให้ได้ ทำไมฉันต้องกลัวในเมื่อฉันไม่ได้ทำอะไรผิด ฉันก็แค่อยู่ในส่วนของฉันและหวังว่าเขาจะทำตามคำพูดของเขาเช่นกัน
"ห้องคุณขวัญทางนี้ค่ะ" ป้าพรเอ่ยออกมาทำให้ฉันได้สติแล้วมองตามมือจึงพบว่าป้าพรได้ชี้ไปทางห้องเก่าที่ฉันเคยอยู่เมื่อสามปีที่แล้ว ห้องที่มีความทรงจ
