"พาลูกกูกลับมาได้แล้ว" ผมเอ่ยบอกกับปลายสายที่เป็นลูกน้องคนสนิทหรือไอชาญหลังจากที่พาลูกชายคนเดียวของผมออกไปเล่นข้างนอกจนเวลาผ่านไปถึงเวลาเลิกงานก็ยังไม่เห็นวี่แววของตัวแสบที่จะเข้ามา ผมเลยเลือกที่จะโทรไปหาลูกน้องแทน
"นายครับ คือว่าตอนนี้…นายน้อยยะ…อย่าครับ อันนี้ไม่ได้ ผมว่านายออกมาดูเองดีกว่า" ชาญพูดจบแล้ววางสายไปทันที ทำให้ผมที่ได้ยินเสียงลุกลี้ลุกลนของไอชาญรีบวิ่งออกจากห้องทำงานทันที
"เกิดอะไรขึ้น" ผมตะโกนเสียงดังแล้วแหวกวงล้อมที่มีพนักงานรายล้อมราวกับกำลังมุงดูอะไรกันอยู่ แต่สายตาก็ต้องชะงักเมื่อเห็นกระดาษเอกสารต่างๆ ที่ร่วงหล่นอยู่เต็มพื้น และเจ้าตัวแสบของผมที่ยืนบนเก้าอี้ของพนักงานโดยที่ในมือเล็กนั้นถือฮาร์ดดิสก์ที่เหมือนจะเป็นแหล่งเก็บข้อมูลสำคัญของพนักงานคนไหนสักคนยกขึ้นไว้เหนือหัวเตรียมจะทุ่มมันลงพื้น
"นาย…" ไอชาญที่กำลังจับเก้าอี้เพื่อกันไม่ให้นายน้อยหรือลูกของผมนั่นแหละร่วงลงพ
