"เธอแน่ใจแล้วใช่ไหม" เสียงทุ้มของเพื่อนสนิทในวัยเด็กของฉันดังขึ้นระหว่างที่ฉันกำลังนั่งเหม่อลอยอยู่ที่ปลายเตียงห้องนอนโทนมืดของเขา จนสายตาฉันหันไปสบกับดวงตาคู่คมของเพื่อน
"อืม ฉันตัดสินใจแล้ว" ฉันตอบเพื่อนกลับไปเสียงนิ่ง
"เพียงขวัญ... มันไม่มีทางเป็นฉันเลยเหรอ?" เรย์พูดพร้อมกับเดินมาหยุดลงนั่งที่ข้างฉันก่อนที่จะเอ่ยด้วยหน้าตาจริงจัง
"ฉันขอโทษ ฉันให้ใครมาแทนที่เขาไม่ได้จริงๆ"
"ทำไม? ทั้งที่ฉันพยายามมาตลอด ฉันชัดเจนกับความรู้สึกมาตลอด ทำไมถึงเป็นฉันบ้างไม่ได้เพียงขวัญ..."
"ฉันก็ชัดเจนกับนายมาตลอดเหมือนกัน ฉันให้นายมากกว่าเพื่อนไม่ได้จริงๆ"
"..."
"ถ้านายไม่โอเค...ฉันให้คนอื่นช่วยก็ได้" ฉันพูดพร้อมกับจะลุกขึ้นหมายจะเดินออกจากคอนโดหรูของเรย์ ฉันเข้าใจเรย์ดีที่ต้องมาทำอะไรแบบนี้ทั้งที่เขาต้องรู้สึกเจ็บไปกับการกระทำของฉัน แต่ก็หาคนอื่นที่ไว้ใจนอกจากเขาไม่ได้จริงๆ และฉันก็ไม่โกรธเลยที่เรย์
