ภรรยาเถื่อนจอมอิทธิพล

3.2

ทั้งๆ ที่ทราบว่าควรต้องผลักไส ทว่าสัมผัสจากคนเหนือร่างกลับทำให้หัวของหญิงสาวขาวโพลน ไหนจะรสชาติแอลกอฮอล์จากใบลิ้นร้อนร้ายนั่นก็ด้วย มอมเมาเสียจนมุกดาราไม่เป็นตัวของตัวเอง ยิ่งเมื่ออีกฝ่ายมอบจุมพิตเร่าร้อนปลุกเร้ามากเข้า หญิงสาวก็ไม่อาจต้านทาน ตอบสนองกลับไปอย่างเผลอไผล

“หวานมากมุกดารา”

เสียงทุ้มกระซิบบอกเสียงแหบพร่าตอนที่เขายอมถอนจูบออกมาครู่หนึ่งเพื่อเปิดโอกาสให้คนใต้ร่างได้โกยอากาศหายใจเข้าปอด มุกดาราไม่ทันได้ตั้งตัว ริมฝีปากอุ่นจัดก็แนบลงบนเรียวปากของเธออีกครั้ง ในขณะที่มือยังคงเค้นคลึงอกอิ่มผ่านเสื้อนอนของเธออย่างต้องการปลุกเร้า

มุกดาราช่วยเหลือตัวเองไม่ได้เลย

จากที่ได้สัมผัสความเต็มไม้เต็มมือจากภายนอก เอเดรียนก็ละโมบ เขาต้องการสัมผัสที่ใกล้ชิดมากกว่านี้ มือหนาลูบไล้ไปตามต้นขาและสะโพกของหญิงสาว บีบเค้นหนักๆ อย่างเร้าอารมณ์ในขณะที่ยังมอบจุมพิตเร่าร้อนดุดัน ฝ่ามือร้อนค่อยๆ ขยับเข้าไปด้านใน สัมผัสกับหน้าท้องแบนราบไร้ไขมันส่วนเกิน ก่อนจะขยับเข้ากอบกุมทรวงอกอิ่มที่ยังคงมีบราเซียร์ห่อหุ้มเอาไว้ ครู่เดียงมือหนาก็ลากเลื้อยไปที่แผ่นหลังนวลเนียน ปลดตะขอบราเซียร์ออกแล้วเลื่อนมือมากอบกุมทรวงอกอิ่มอีกครั้ง เค้นคลึงเบาบ้างหนักบ้างตามแรงอารมณ์ที่เพิ่มขึ้น ทำเอาคนไร้ประสบการณ์อย่างมุกดาราครวญครางแทบไม่เป็นภาษา ก่อนจะหวีดร้องอออกมาตอนที่ถูกคนเหนือร่างเลิกชายเสื้อพร้อมดันบราเซียร์ขึ้นไปกองอยู่เหนืออก มือใหญ่ผละออกไปแล้ว ทว่าเขากลับใช้ริมฝีปากร้อนรุ่มเข้าครอบครองยอดอกที่เริ่มเป็นแข็งชูชันแทน

“อ๊ะ ยะ อย่า”

มุกดาราร้องขอเสียงเบาหวิว ซึ่งแน่นอนว่าคนเหนือร่างที่กำลังชื่นชมในรสชาติความหวานที่ไม่เคยได้รับจากสตรีคนใดมาก่อนไม่ยอมทำตามคำร้องขอของเธอ ปลายลิ้นสากระคายแตะต้องลงบนยอดอกสีหวาน ตวัดเรียวลิ้นไล้วนสลับดูดดึงขบเม้มราวกับทารกที่กำลังหิวกระหาย ในขณะที่มือหนาอีกข้างก็ทำการปั่นป่วนอกอีกข้างของเธออย่างเท่าเทียมกัน หญิงสาวไม่อาจรับมือกับความซาบซ่านที่เกิดขึ้นได้เลย หลายครั้งที่หญิงสาวส่งเสียงน่าอายออกมา และนั่นยิ่งเป็นการกระตุ้นให้อารมณ์แห่งความปรารถนาของคนเหนือร่างพุ่งทะยานสูงอย่างไม่รู้ตัว เสียงหวานเล้ดลอดออกมาจากเรียวปากสีเรื่อมากเท่าไร ชายหนุ่มยิ่งแตะต้องเธอหนักขึ้น

และตอนนี้มุกดาราก็ไม่อาจต้านทานการปลุกเร้าของคนเหนือร่างได้อีกแล้ว

เสื้อผ้าที่เคยห่อหุ้มร่างกายของหญิงสาวเอาไว้ถูกปลดเปลื้องออกจนร่างเล็กปราศจากอาภรณ์ปกปิด เรือนกายเปลือยเปล่าของร่างอรชรที่เปิดเผยแก่สายตายิ่งกระตุ้นให้เอเดรียนต้องการครอบครอง เขาใช้เวลาเพียงครู่เดียวก็จัดการให้เรือนกายของตนเปลือยเปล่า เสื้อผ้าถูกทิ้งลงบนพื้นข้างเตียงอย่างไม่ไยดี ก่อนที่ร่างสูงจะก้มลงครอบครองเรียวปากอวบอิ่มที่เผยอน้อยๆ คล้ายกับกำลังเชิญชวน

“อืม…”

เอเดรียนครางในลำคออย่างพึงพอใจเมื่อได้สัมผัสความหวานจากฌชโพรงปากนุ่มอีกครั้ง ชายหนุ่มตักตวงความหอมหวานอีกพักหนึ่ง ก่อนจะผละเรียวปากออกมา นัยน์ตาสีฟ้าฉ่ำปรือและคุโชนไปด้วยไฟแห่งความปรารถนายามที่ทอดสายตามองร่างเล็กที่เขาสามารถทำให้เธอคล้อยตามได้อย่างไม่ยากเย็นนัก

“เธอเคยแล้วใช่ไหมมุกดารา ถ้างั้นคืนนี้ฉันขอก็แล้วกันนะ”

มุกดาราไม่ทันได้ปฏิเสธออกไปเพราะทันทีที่คนเหนือร่างกล่าวจบเรียวปากรุ่มร้อนก็ก้มลงครอบครองกลีบปากนุ่มของเธออีกครั้ง พร้อมๆ กับที่เขาเติมเต็มความแข็งขืนเข้ามาในความอ่อนนุ่มของเธอ นั่นเป็นเหตุให้ความเจ็บแปลบราวกับร่างกายกำลังจะแตกเป็นเสี่ยงๆ เกิดขึ้นในทันที เพราะร่างเล็กไม่เคยคุ้นชินในเรื่องแบบนี้ มุกดาราร้องท้วงด้วยความเจ็บปวด

“อื้อ...เจ็บ เอาออกไปนะ”

ความวาบหวามถูกแทนที่ด้วยความปวดแปลบเมื่ออีกฝ่ายผลักดันตัวตนเข้ามาจนสุดทางรัก มือเล็กยกขึ้นทุบตีแผ่นอกแข็งแกร่งเป็นพัลวันพลางออกแรงผลักไสให้ร่างสูงผละออกห่าง เอเดรียนเองก็นิ่งค้างไปเช่นกัน เพราะไม่คิดว่าอีกฝ่ายยังไม่เคยผ่านมือใครมาก่อน

“มุกดารา…”

เอเดรียนเรียกชื่อคนใต้ร่างที่น้ำใสๆ ปริ่มหางตาราวกับต้องการปลอบประโลมและขอโทษอยู่ในที เขาไม่ได้ตั้งใจให้เธอเจ็บ แต่มาถึงตอนนี้แล้วเขาเองก็ไม่อาจถอยออกห่างจากร่างเล็กได้เช่นกัน ริมฝีปากได้รูปจูบเบาๆ ที่เรียวปากสีเรื่อ แต่นั่นไม่ได้ช่วยให้มุกดารายอมรับในการกระทำของเขา มือเล็กยังคงผลักที่ไหล่กว้างอย่างสุดแรง ถึงแม้ว่าจะไม่ได้ทำฝห้ร่างกายที่แข็งแกร่งดุดหินผาขยับเขยื้อนเลย

“เอาออกไปเดี๋ยวนี้นะ บอกให้เอาออกไปไง”

มุกดารายังคงพยายาม แม้ความพยายามของเธอจะไร้ผล หนักเข้าพออีกฝ่ายไม่ยอมผละห่าง มือเล็กที่เคยจับผ่าแข็งแกร่งเพื่อผลักไสก็เปลี่ยนมาเป็นทุบตี และตอนนี้กำปั้นเล็กๆ นั่นก็เริ่มทำให้เอเดรียนเจ็บขึ้นมาบ้างแล้ว มือหนารวบข้อมือเล็กเอาไว้ ก่อนจะกดแนบลงข้างศีรษะของเจ้าตัว

“ให้ความร่วมมือมุกดารา อย่าดิ้น ไม่อย่างนั้นเธอจะเจ็บมาก”

มุกดาราไม่ฟังคำคล้ายปลอบประโลมใดๆ จากคนเเหนือร่างทั้งนั้น ร่างเล็กยังคงพยายามขัดขืนดิ้นรนอย่างสุดกำลัง พลางร้องท้วง

“ผักหวานไม่สน แค่ออกไปจากตัวผักหวานก็พอ”

“ดื้อจริง”

เอเดรียนบอกเพียงเท่านั้น ริมฝีปากรุ่มร้อนก็กดลงบนกลีบปากนุ่ม กลืนคำร้องท้วงของคนใต้ร่างไปจนหมดสิ้น ใช้มือหนาเค้นคลึงสะโพกกลมมน ลูบไล้ผิวเนียนละเอียดของเรือนกายเปลือยเปล่า และหยุดมือที่ความนุ่มหยุ่นตรงกลางช่วงอก ตวัดปลายนิ้วหยอกเย้าที่ยอดอกสีหวาน ชักจูงให้ร่างเล็กโอนอ่อนผ่อนตาม และเพียงครู่เดียวเขาก็ทำสำเร็จ ร่างบางที่เคยต่อต้านก็ผ่อนคลายลง เอเดรียนเป็นฝ่ายนำทางให้คนที่ไร้ประสบการณ์ ก่อนที่เสียงลมหายใจหอบกระเส่าเคล้าเสียงหวานจะดังขึ้น ซึ่งบ่งบอกได้ว่าทั้งคู่กำลังจูงมือกันดำดิ่งสู่ห้วงอารมณ์หฤหรรษ์

บทรักเร่าร้อนที่บางคราวแฝงไปด้วยความอ่อนหวานไม่ได้จบลงแค่เพียงครั้งเดียว เอเดรียนตักตวงความหอมหวานจากร่างเล็กอย่างเรียกร้องเอาแต่ใจ จนกระทั่งอีกฝ่ายไร้สิ้นเรี่ยวแรง หลับไหลไปในอ้อมกอด ชายหนุ่มจึงหยุดเอาเปรียบ โดยไม่ลืมทิ้งรอยรักสีกุหลาบไว้ทั่วร่างเล็กที่หลับสนิท

เอเดรียนไม่เคยนอนกอดสตรีคนใดมาก่อนแม้ว่าจะผ่านค่ำคืนเร่าร้อนมาด้วยกัน ชายหนุ่มทราบเรื่องนี้ดี แต่แปลกกับสตรีร่างเล็กในอ้อมแขนเขากลับโอบกอดเอาไว้อย่างแนบแน่น และยิ่งได้เห็นรอยสีกุหลาบตามตัวหัวใจของคนมองยิ่งอ่อนยวบอย่างไม่ทราบสาเหตุ

ใบหน้าหล่อเหลาขมวดคิ้วมุ่นครุ่นคิดอยู่พักใหญ่ แต่เมื่อหาคำตอบให้ตัวเองไม่ได้ ชายหนุ่มจึงเลือกที่จะปิดเปลือกตาลง แล้วเข้าสู่ห้วงนิทราตามคนในอ้อมแขนไปในที่สุด

เสียงเรียกเข้าของสมาร์ตโฟนที่ดังขึ้นโดยไม่มีทีท่าว่าจะหยุดลงได้ง่ายๆ หากเจ้าของไม่กดรับสาย เปลือกตาหนาขยับไปมาก่อนจะค่อยๆ เปิดกว้าง ปรับสายตาอยู่สักครู่แล้วสอดส่ายสายตาหาที่มาของต้นเสียง พบว่าเสียงดังกล่าวดังมาจากกระเป๋ากางเกงของตัวเองที่กองอยู่บนพื้นห้อง ดวงตาคู่คมเหลือบมองคนในอ้อมแขนที่ยังหลับสนิท ร่างสูงขยับตัวอย่างระมัดระวังก่อนจะก้าวลงจากเตียงด้วยเรือนกายเปลือยเปล่า

เอเดรียนก้มลงหยิบกางเกงที่กองอยู่บนพื้นห้องขึ้นมา ล้วงสมาร์ตโฟนขึ้นมาแล้วกดรับสาย

“มีอะไร”

เอเดรียนถามเสียงขุ่น ใบหน้าหล่อเหลาแสดงออกอย่างชัดเจนว่ารู้สึกหงุดหงิดไม่น้อยที่ถูกรบกวนการพักผ่อนเพราะเขาเพิ่งจะนอนได้ไม่ถึงสองชั่วโมง หากปลายสายไม่มีเรื่องเร่งด่วนแล้วละก็ เขาอาละวาดแน่

“คุณเอรีน่าไม่สบายครับ เธอปวดท้องมากแล้วก็อาเจียนด้วย คุณหมอบอกว่าเป็นอาการของโรคกระเพาะอาหารอักเสบน่ะครับ ตอนนี้พวกผมพามาโรงพยาบาล แต่คุณเอรีน่าไม่ยอมให้หมอฉีดยา เธอบอกว่าจะรอคุณเอเดรียนเท่านั้นครับ”

“บ้าฉิบ โอเค ฉันจะไปเดี๋ยวนี้”

เอเดรียนหยิบเสื้อผ้าที่กองอยู่บนพื้นมาใส่ลวกๆ ก่อนจะก้าวออกจากห้อง ดวงตาคู่คมหันมามองร่างเล็กของมุกดาราที่ยังคงหลับสนิทด้วยแววตาที่ไม่อาจคาดเดาถึงความรู้สึกของเจ้าตัวในตอนนี้ แต่เพียงครู่เดียวเท้าหนาก็ขยับออกจากห้องไป