เช้าวันต่อมา
“ขอโทษนะคะที่ฉันยังไม่หายป่วยสักที”
มุกดาราบอกอย่างรู้สึกผิดเพราะอาการเจ็บป่วยที่ยังไม่หายขาดทำให้หญิงสาวต้องหยุดงานเป็นวันที่สอง ตอนนี้ทั้งคู่กำลังนั่งรับประทานอาหารเช้าด้วยกัน เอเดรียนยกกาแฟขึ้นจิบในขณะที่ดวงตาคมกริบมองใบหน้าเกลี้ยงเกลาที่กำลังแสดงออกอย่างชัดเจนว่าไม่สบายใจ
“ไม่เป็นไร ไว้หายดีก็ค่อยไปทำ”
เอเดรียนบอกเสียงเรียบแต่ถึงกระนั้นมุกดาราก็ยังรู้สึกไม่สบายใจอยู่ดี
“แต่ว่า…”
“อย่าดื้อด้านนักเลยมุกดารา หรือเธออยากจะตามไปเป็นภาระของฉันถึงที่ทำงาน หลังจากที่ฉันต้องคอยเช็ดตัวลดไข้ให้เธอทั้งคืน”
“เปล่านะคะผักหวานไม่ได้คิดแบบนั้น ผักหวานเกรงใจ”
มุกดาราบอกเสียงอ้อมแอ้ม เป็นอีกครั้งที่หญิงสาวรู้สึกหน้าร้อน ยามนึกถึงตอนที่เขาคอยเช็ดเนื้อเช็ดตัวให้เธอ แต่เป็นเพราะว่าเมื่อคืนเธอปวดเมื่อยไปทั้งตัวและไม่สามารถลุกขึ้นมาดูแลตัวเองไหวจริงๆ เรื่องนั้นเลยตกเป็นภาระของอีกฝ่ายอย่า
