เพราะตอนนี้เธอรู้ทันเขาหมดแล้ว
“แน่ใจนะว่าจะไม่เดินมาหาฉัน”
“ค่ะ”
มุกดาราเชิดหน้าตอบอย่างท้าทาย หญิงสาวไม่ทันได้ขยับเท้าเลยด้วยซ้ำ เอเดรียนที่ไม่ทราบว่าลุกจากเก้าอี้ตั้งแต่เมื่อไรก็ถึงตัวเธอเสียแล้ว ครู่เดียวมุกดาราก็ตกอยู่ในอ้อมกอดของอีกฝ่ายโดยไม่ทันได้ทันตั้งตัว
“คุณเอเดรียนปล่อยผักหวานนะคะ เดี๋ยวใครมาเห็นมันจะไม่ดี”
มุกดาราขืนตัวทั้งๆ ที่ใบหน้าของเธอเริ่มเปลี่ยนเป็นสีเข้มขึ้นเมื่อถูกอีกฝ่ายโอบกอดเอาไว้อย่างแนบแน่น
“ใครจะเห็นก็เห็นไปสิ ฉันไม่สนใจหรอก”
“คุณเอเดรียนน่ะ” มุกดารายู่หน้าใส่เขา
“ฮึ” เอเดรียนกระตุกยิ้ม “กล้ามากนะผักหวานที่ขัดคำสั่งของฉัน เธออยากให้ฉันเล่นบทเจ้านายเมคเลิฟกับผู้ช่วยเลขาฯ ในห้องทำงานใช่ไหม”
มุกดาราหน้าแดงก่ำเมื่อคนสูงกว่าพูดออกมาแบบนั้น โดยเฉพาะดวงตาคู่คมที่กำลังพราวระยับทำให้ใบหน้างดงามร้อนจัดราวกับว่ามีใครมาสุมไฟกองใหญ่อยู่ใกล้ๆ
“ว่าไงล่ะผักหวาน ตกลงเธ
