ภรรยาเถื่อนจอมอิทธิพล

บทนำ

บทนำ

เหงื่อเม็ดเล็กผุดพรายบนใบหน้าเกลี้ยงเกลา หญิงสาวไม่อาจบังคับให้มือเล็กนั่นไม่สั่นเทาได้ยามที่กำลังเลื่อนเมาส์แบบไร้สายเพื่อกดส่งข้อมูลบางอย่างบนหน้าจอคอมพ์รุ่นล่าสุด ลมหายใจของหญิงสาวยังคงกระชั้นถี่แม้ว่าจะจัดการส่งข้อมูลเรียบร้อยแล้วก็ตาม หลังมือบางที่ยกขึ้นซับเม็ดเหงื่อบนหน้าผากเนียนใส กล้ามเนื้อในอกซ้ายของหญิงสาวยังคงเต้นระรัวจนยากจะระงับ โปรแกรมส่งอีเมลที่หน้าจอคอมพ์ถูกปิดลงทันทีที่จัดการทุกอย่างเรียบร้อย ร่างเล็กสะดุ้งตัวนิดๆ ตอนที่ใครบางคนเรียก

“ผักหวาน”

“คะ”

มุกดาราขานรับ ดวงหน้ารูปไข่ดูตื่นตระหนกก่อนจะรีบกลบเกลื่อนด้วยการขยับยิ้มนิดๆ อย่างที่ชอบทำอยู่เป็นประจำแล้วรีบปรับสีหน้าให้เป็นปกติยามที่มองหน้าคู่สนทนาอย่างคาเรน

“คุณคาเรนมีอะไรหรือเปล่าคะ”

“อะนี่ ช่วยจัดการให้หน่อย เอกสารด่วน คุณเอเดรียนต้องใช้ช่วงบ่าย แล้วก็เตรียมตัวเข้าประชุมด้วยล่ะ”

“ได้ค่ะ”

มือบางรับเอกสารที่คาเรนส่งมาให้แล้วรีบจัดการตามที่อีกฝ่ายออกปากสั่ง มุกดาราวัยยี่สิบสามปีทำงานในตำแหน่งผู้ช่วยเลขาฯ ของบริษัทยักษ์ใหญ่ที่ทำธุรกิจเกี่ยวกับจิเวลรีอย่างฟรีเดล กรุ๊ป ตัวตึกหลังใหญ่ทรงลูกเต๋าหลังนี้ถูกออกแบบอย่างทันสมัยด้วยฝีมือของนักออกแบบชาวอิตาเลียนแห่งนี้ตั้งอยู่ในแมนฮัตตัน รัฐนิวยอร์ก ประเทศสหรัฐอเมริกา หลังจากเรียนจบปริญญาตรีหญิงสาวก็ได้เข้าทำงานบริษัทนี้ทันทีเพราะความสามารถที่สามารถฟัง พูด อ่าน เขียน ได้ถึงห้าภาษา ได้แก่ ภาษาไทย อังกฤษ จีน อาหรับและภาษาอิตาลี ดูเหมือนว่าหลังจากทำงานมาได้ปีเศษชีวิตการทำงานของหญิงสาวจะดูราบรื่นดี จนกระทั่งตอนนี้ ตอนที่เธอทำบางสิ่งที่ไม่สมควรลงไป เพราะมัวแต่ครุ่นคิดถึงเรื่องที่ทำ มือที่กำลังพิมพ์เอกสารบนแป้นพิมพ์จึงชะงักค้างไปอย่างไม่รู้ตัว รวมถึงร่างกายทุกส่วนของหญิงสาวที่นิ่งงันราวกับถูกแช่แข็ง

“ผักหวาน เป็นอะไรหรือเปล่า ทำไมนิ่งไปล่ะ เดี๋ยวทำเอกสารไม่ทันเข้าประชุมหรอก”

“ขอโทษค่ะคุณคาเรน ผักหวานจะรีบทำให้เดี๋ยวนี้ค่ะ”

เสียงของคาเรนทำให้มุกดาราได้สติ หญิงสาวกลับมาจดจ่อกับงานตรงหน้าอีกครั้ง มือเล็กเคาะรัวๆ บนแป้นพิมพ์อย่างชำนาญ แม้ว่าภายในอกยังเต็มไปด้วยความกลัดกลุ้มกับเรื่องที่เพิ่งจะทำลงไปก็ตาม

แต่จะทำอย่างไรได้ล่ะ

ในเมื่อเธอไม่มีทางเลือก

ห้องประชุม

นอกจากจะทำหน้าที่ผู้ช่วยเลขาฯ แล้ว มุกดารายังมีหน้าที่ดูแลความเรียบร้อยของการจัดเตรียมห้องประชุมและดูแลเรื่องเครื่องดื่มสำหรับผู้เข้าร่วมประชุม ก่อนจะเริ่มประชุมครึ่งชั่วโมง มุกดาราพร้อมแม่บ้านจัดการเสิร์ฟเครื่องดื่มขึ้นโต๊ะ ตอนนี้เริ่มมีผู้เข้าร่วมประชุมบางส่วนเริ่มทยอยเข้ามานั่งที่ประจำของตัวเอง ซึ่งตอนนี้ก็มีราวๆ ยี่สิบคน มุกดาราจัดการจัดวางเครื่องดื่มเรียบร้อยก่อนจะเดินไปนั่งลงข้างๆ คาเรนที่เป็นเลขาฯ ของเอเดรียน คาสซาโน่ ฟรีเดล ซีอีโอหนุ่มวัยสามสิบปีของฟรีเดล กรุ๊ป อีกสิบห้านาทีต่อมาซึ่งเป็นเวลาเริ่มประชุม เอเดรียนก็ก้าวเข้ามาในห้องประชุมพร้อมที่ปรึกษาคนสนิทอย่างพอล ชายหนุ่มวัยสี่สิบปีเศษผู้เชี่ยวชาญและคร่ำหวอดในวงการจิเวลรีมาหลายปี

ร่างสูงนั่งลงที่ตำแหน่งหัวโต๊ะ ส่วนที่ปรึกษาอย่างพอลนั่งอยู่ฝั่งซ้ายมือของชายหนุ่ม เอเดรียนเป็นผู้ชายที่มีรูปร่างสมส่วน อกผายไหล่ผึ่งดูสง่าผ่าเผย มีใบหน้าที่หล่อเหลาชนิดที่หาใครเทียบได้ยากราวกับสวรรค์จงใจปั้นแต่งใบหน้าของชายหนุ่มขึ้นมาโดยเฉพาะ เขามีคิ้วหนาดกดำที่พาดเหนือดวงตาสีฟ้าซึ่งเป็นสีเดียวกับดวงตาของคนเป็นบิดาที่มีสายเลือดอเมริกันแท้ร้อยเปอร์เซ็น ส่วนมารดาของเขานั้นเป็นลูกเสี้ยวคือมีเชื้อสายไทยและอิตาลี ดังนั้นชายหนุ่มจึงมีสายเลือดถึงสามสัญชาติไหลเวียนอยู่ในตัว องค์ประกอบบนใบหน้าหล่อเหลานั้นพอเหมาะพอเจาะ ริมฝีปากหยักสวยรับกับจมูกโด่งคมสัน เส้นผมของชายหนุ่มเป็นสีน้ำตาลอ่อนตัดสั้นที่ถูกเซตเป็นทรงมาอย่างดี และดวงตาสีฟ้านั้นก็ดูลึกล้ำน่าค้นหา ภายใต้ชุดสูทเรียบหรูราคาแพง ชายหนุ่มซุกซ่อนเรือนร่างที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามที่ไม่มากไม่น้อยเอาไว้ ทุกอย่างที่ประกอบขึ้นมาเป็นชายหนุ่มทำให้เขาดูสมบูรณ์แบบอย่างไร้ที่ติ ทันทีที่เขานั่งเรียบร้อย การประชุมจึงเริ่มขึ้น

“อีกสองสัปดาห์จะมีการยื่นซองเสนอราคาเพื่อให้ได้สัมปทานเหมืองเพชรที่เวอร์จิเนีย ผมหวังเป็นอย่างยิ่งว่าบริษัทของเราจะได้เป็นสัมปทานในครั้งนี้ ราคาที่ผมเสนอไปค่อนข้างสูงมาก และมีแค่ผมและพวกคุณเท่านั้นที่รู้ว่าผมเสนอราคาไปเท่าไร ผมไว้ใจพวกคุณทุกคน หวังว่าข้อมูลนี้จะไม่มีการรั่วไหลออกไป”

เสียงทุ้มที่แฝงเป็นด้วยอำนาจกล่าวจบทำให้มุกดาราเผลอสะดุ้งตัวน้อยๆ อย่างคนที่มีชะนักติดหลัง หยิงสาวกลืนน้ำลายเหนียวหนึบลงคออย่างยากลำบาก ดวงตากลมโตสีดำขลับไหวระริก ก่อนจะรีบปรับท่าทางให้เป็นปกติตอนที่เอเดรียนหันมามอง

“คุณมีอะไรจะพูดหรือเปล่ามุกดารา”

“มะ ไม่มีค่ะ”

เอเดรียนถามเมื่อเห็นท่าทางแปลกๆ ของหญิงสาวในตอนแรก แต่การปฏิเสธด้วยเสียงติดขัดนั้นไม่ได้ทำให้เอเดรียนเกิดความสงสัยในตัวของมุกดาราอีก นั่นเป็นเพราะในยามปกติเพียงแค่เขาตวัดสายตามองอีกฝ่ายก็มักจะทำท่าทางตื่นกลัวไปเสียทุกครั้ง นั่นเป็นเรื่องที่ทำให้ชายหนุ่มรู้สึกหงุดหงิดใจอยู่ไม่น้อย แต่สุดท้ายเขาก็เลือกที่จะวางเฉยเพราะเห้นว่าอีกฝ่ายเพิ่งเข้ามาทำงานได้ไม่นาน อาจจะยังไม่คุ้นชินนัก

จากนั้นผู้ร่วมประชุมฝ่ายต่างๆ ก็นำเสนอสรุปรายงานประจำไตรมาสแรกของปีให้ซีอีโอหนุ่มรับทราบ ทุกอย่างเป็นไปอย่างราบรื่น จนกระทั่งเวลาราวๆ สี่โมงเย็น การประชุมก็สิ้นสุดลง

เอเดรียนก้าวออกจากห้องไปเป็นคนแรก จากนั้นก็ตามด้วยพอล ส่วนผู้จัดการฝ่ายต่างๆ ทยอยเดินตามออกไปในภายหลัง จนกระทั่งภายในห้องเหลือเพียงคาเรนกับมุกดารา

“พรุ่งนี้เก้าโมงเช้า รายงานการประชุมต้องเรียบร้อยนะจ๊ะ”

“ได้ค่ะคุณคาเรน”

มุกดารารับคำอย่างกระตือรือร้นพลางหอบแฟ้มเอกสารตรงหน้าขึ้นมาแนบอก หญิงสาวรอคาเรนก้าวออกไปจากห้องก่อน จากนั้นจึงก้าวออกไปเป็นคนสุดท้าย

ร่างบอบบางทิ้งตัวลงนั่งที่โต๊ะทำงานประจำของตัวเองพร้อมๆ กับที่วางแฟ้มเอกสารไว้ข้างคอมพิวเตอร์ ความรู้สึกผิดอัดแน่นในอก แม้ว่ามือเล็กจะลงมือพิมพ์รายงานการประชุม แต่บ่อยครั้งที่เจ้าตัวลอบพ่นลมหายใจออกมาสลับกับการถอนหายใจ ในใจได้แต่เพียรภาวนาให้เรื่องที่เกิดขึ้นเป็นเรื่องที่เป็นความลับและจะไม่มีใครล่วงรู้

ความลับระหว่างเธอกับซีอีโอของโดโนแวน กรุ๊ป คู่แข่งทางธุรกิจคนสำคัญของฟรีเดล กรุ๊ป

เธอหวังเหลือเกินว่ามันจะเป็นเช่นนั้น