คำพูดนั้นผ่านน้ำเสียงจริงจัง แต่สายตากลับเต็มไปด้วยความกังวล ลังเล สับสน นั่นเพราะเขารู้สึกว่าเขาได้ตายสนิทไปแล้ว หลังจากพูดคำนั้นออกไป ทั้งยังพยายามสลัดใบหน้าของผู้หญิงคนหนึ่งให้หลุดออกจากสมองด้วย
เธอจ้องมองใบหน้าคร้ามด้วยความสงสัย เขาพูดจริงหรือ...ไม่จำเป็นต้องแต่งงานกับคนที่รัก
“แต่ผมจะแต่งงานกับผู้หญิงที่ผมอยากแต่งด้วย คนที่สามารถอยู่ข้างกายผมได้อย่างมีเกียรติ”
เธอจ้องมองเข้าไปในความรู้สึกของเขา แต่ไม่สามารถทะลุไปถึงหัวใจของเขาได้ “น่าสงสารจัง”
ชายหนุ่มแปลกใจกับคำอุทานของเธอ “สงสารใคร???”
“คนที่คุณรักไง!”
ไคล์นิ่งเหมือนถูกสาป วินาทีต่อรองเรื่องสำคัญแบบนี้ เขาไม่อยากให้มีใบหน้าของใครลอยเข้ามาในหัวเลย เขาอยากจะสลัดทิ้งให้หมดจด ไม่ให้เหลือเลยแม้แต่น้อยนิด ไม่ให้เหลือ และเขาต้องทำให้ได้ นับตั้งแต่วินาทีนี้เลย
“คุณไม่จำเป็นต้องสงสารใคร" เขายิ้มมั่นใจ แม้ก้อนเนื้อหัวใจจะด้านชาจน
