เขายิ้มนิดๆ ขณะลืมตาขึ้น ดวงตาคมดุเปล่งประกายวามวาวราวเพชร ยามจ้องมองมาทางเธออย่างจงใจให้เธอขวยอาย สายตาหวานซ่อนความเจ้าเล่ห์ไว้มากมายจนเธอขนลุก
“คุณสวยมาก”
หญิงสาวแบะปาก “พอเถอะ ฉันไม่หลงกลคุณหรอก คุณชมฉันเฉพาะเวลาที่คุณอยากเท่านั้นแหละ”
เขาหัวเราะสดใสเหมือนเด็กเล็ก เป็นครั้งแรกที่เธอได้ยินมัน
“อยากอะไร”
เธอเหนื่อยหน่ายใจเป็นที่สุด เขาไม่ได้ขรึมเท่อย่างที่ใครเห็น แต่ซ่อนความกะล่อนไว้ชนิดอัดแน่นตั้งแต่หัวจรดเท้าเลยทีเดียว
“ฉันจะกลับที่พักละ คุณอยากจะนอนอาบแดดอยู่นี่ก็ตามใจ”
เขาคว้าข้อมือเธอไว้ เธอล่ะกลัวเขาจะจู่โจมจริงๆ
“ขอบคุณมากนะ”
เธอแปลกใจจนหน้าเหวอ “ไม่ต้องขอบคุณ ฉันไม่ได้เต็มใจ”
“ผมไม่ได้ขอบคุณคุณ แต่ผมขอบคุณร่างกายของคุณที่มันบริสุทธิ์ผุดผ่องตลอดทั้งตัวแบบนี้ มันทำให้ผมรู้สึกเป็นผู้ชายเต็มตัวครั้งแรก ให้ตายเหอะ! ผมเป็นคนแรกของคุณใช่ไหม?”
เธออ้าปากค้างและทำหน้าไม่ถู
