“ว๊าว!” เธอทั้งอึ้งทั้งตื่นเต้น ไม่คิดไม่ฝันว่าจะมาเดินอยู่ท่ามกลางคนหรูหราพวกนี้ ทุกคนที่เดินสวนเธอมา ล้วนแล้วแต่งตัวสวยงาม สง่าและแพงลิ่วทั้งนั้น ทุกคนมีสายตาที่ไม่ต่างกัน นั่นคือมองเธออย่างสงสัย
“ฉันแค่ผ่านมา” เธอพูดกับตัวเองเท่านั้น เพราะรู้ว่าสายตาของพวกเขาบอกว่าเธอแปลกแยกจากคนแถวนี้ “ฉันไม่ได้พักอยู่ที่นี่หรอกน่า”
หญิงสาวเดินไปเรื่อยๆ มองดูประตูห้องที่ออกแบบได้วิจิตรไปอย่างเพลิดเพลิน จนเกือบลืมไปว่ากำลังทำอะไรอยู่
“จริงสิ ยัยไอริสล่ะ???” เธอหันมองรอบกาย ทุกห้องล้วนปิดสนิท มีแต่ตัวเลขกำกับแต่ไม่มีชื่อบอกหน้าห้องเสียด้วย แล้วเธอจะเจอไอริสได้อย่างไร “ต้องถามพวกพนักงานที่ดูแลชั้นนี้สินะ”
เมื่อคิดได้ดังนั้น หญิงสาวมองหาพนักงานทันที ไม่นานนัก เธอก็เห็นพวกเขายืนสนทนาเครียดกันอยู่ที่หน้าห้องหนึ่ง หัวหน้ากับลูกน้องกำลังสั่งงานกันอยู่เป็นแน่
“ถ้าเราเข้าไปถาม เขาจะบอกเราเหรอ” หญิงสาวก้มมอง
