บทที่ 19
ลาออก
“อุ๊บ!”
แล้วสุดท้ายเลน็อกซ์ก็ใช้กำลังในการบังคับให้เธอหยุดร้อง ริมฝีปากหยัดบดเคล้าริมฝีปากอวบอิ่มอย่างจาบจ้วง ทุกสัมผัสนั้นเร่าร้อนและรุนแรง จนแผลในปากที่ยังไม่หายดีจากการจูบของเขาเมื่อคราวก่อนทำให้เลือดมันคลุ้งอยู่ในปากอีกครั้ง
ประสบการณ์เลวร้ายทำเอาคนตัวเล็กร้องไห้อย่างหนัก เธอกลัวว่าเขาจะทำรุนแรงแบบนั้นอีก
...อีกเดือนเดียว อดทนอีกแค่เดือนเดียว!...
เลน็อกซ์กวาดข้าวของบนโต๊ะลง ก่อนจะวางร่างบอบบางขึ้นแทนที่ บดเคล้าจูบนัวเนียไม่ห่าง สอดแทรกเรียวลิ้นสำรวจอย่างจาบจ้วง รุกรานอย่างหื่นกระหาย ทุกสัมผัสเต็มไปด้วยความรุนแรง
ในครั้งนี้เฌอลินน์ไม่ได้ต่อต้านเขา แต่เธอกลับนอนนิ่ง ไม่สิ... นอนสั่นระริกปล่อยให้เขาทำตามอำเภอใจ เพราะรู้ดีว่าถึงขัดขืนไปก็เปล่าประโยชน์ และอาจจะถูกทำรุนแรงมากกว่าเดิม
เขาถอนริมฝีปากแล้วเลื่อนลงมาที่ลำคอระหง ขบเม้มตามอารมณ์ดุเดือดที่พลุ่งพล่าน ในตอนนั้นเ
