เสียงเซ็งแซ่ของลูกค้าหลายชาติ หลายภาษา แม้จะเป็นยามวิกาลแล้ว แต่เพราะร้านนี้ปิดบริการดึก ลูกค้าจึงยังเนืองแน่น
“อาหมวย ลื้อนี่วัน ๆ ลอยไปก็ลอยมา หัดช่วยงานที่ร้านบ้างสิ โน่น ยกอาหารไปเสิร์ฟ พวกเด็ก ๆ ในร้านมันเดินกันจนขาขวิดจะเป็นลมแล้ว”
“โธ่ ป๊า อะไรกันนักกันหนา”
ถึงจะชักสีหน้าไม่พอใจแต่เมื่อเห็นว่าลูกค้ายังใช้บริการแน่นร้าน ขาหมูยูนนานในชามใบโต หมั่นโถวทอด ผัดเห็ดหอมสด และอาหารมากมายที่วางอยู่ในถาดขนาดยักษ์ ต้องใช้พนักงานสองคนช่วยกันถือถาดคนละด้านผ่านไปผ่านมาไม่หยุด
ร่างระหงหุ่นนางแบบกระแทกกระเป๋าแบรนด์เนมใบน้อย แล้วคว้าผ้ากันเปื้อนลายต้นไผ่มาคลุมเสื้อผ้าตัวสวยที่สวมใส่
“ช่วยก็ได้”
หมั่นโถวนึ่งร้อน ๆ รสหวานละมุนนับสิบลูกในจานกระเบื้องเคลือบยังขาวเท่ากับผิวของชมออนไม่ได้
“หมั่นโถวร้อน ๆ มาแล้วจ้า”
แขกที่ยังเนืองแน่นอยู่เต็มร้านทำให้ชมออนไม่เห็นว่าใครคนหนึ่งลอบมองเธอด้วยความสนใจ
