“มาได้สิครับ ก็พี่อยากมา เมื่อวานพี่รีบไป เหมือนทำหัวใจตกไว้ที่นี่” ดวงตาดำขลับมองกลับอย่างมีความหมาย “ตั้งใจทำงานแบบนี้ ผ่านโปร.แน่ แต่นี่จะหกโมงเย็นแล้วนะครับ เลิกงานแล้วทำไมยังทำงานอยู่”
“อิ่มทำงานเพลินค่ะ อยากทำต่ออีกหน่อย”
“ไม่เอาแล้วครับ เลิกงานได้แล้ว ไปกินข้าวกันเถอะ พี่มีร้านอาหารอร่อยจะแนะนำ อยู่ใกล้ ๆ แถวนี้ เดี๋ยวกินข้าวเสร็จ พี่จะมาส่ง”
ดวงหน้าหวานเปลี่ยนสี กำลังจะตอบปฏิเสธ แต่เสียงของร่างสูงในชุดกางเกงยีน สวมเสื้อเชิ้ตพับแขนสีเขียวไข่กา เขาถอดหมวกออกวางไว้บนเคาน์เตอร์สีขาวด้านขวาของห้องทำงาน สายตาแข็งกร้าวมองมาที่เธอ ส่งเสียงแข็งไม่แพ้กันตามมาติด ๆ
“ไปสิอิ่ม คุณปลัดอุตส่าห์มาชวนไปกินข้าวด้วยตัวเอง”
ปลัดหนุ่มหันกลับไปยิ้มขอบคุณพ่อเลี้ยงเจ้าของไร่แล้วรีบยกมือไหว้ “สวัสดีครับพ่อเลี้ยง วันนี้ผมบุกมาที่ไร่ ตั้งใจว่าจะมายืมตัวอิ่มไปทานข้าวเป็นเพื่อนหน่อยน่ะครับ”
“แต่...แต่ว่า
