“คุณปลัดครับ” ผู้ชายหน้าสุภาพแต่แสบไม่เบาเล่นเอาเขาหงายเงิบ “ผมรู้นะครับว่าคุณปลัดห่วงรุ่นน้อง แต่ขอให้มั่นใจ คนของผม ผมดูแลเขาอย่างดี ดูแลกันไปตลอดชีวิต”
“เรื่องสวัสดิการผมรู้ว่าไร่ชาเหนือฟ้านอกจากจ่ายค่าแรงสูงกว่าที่อื่น สวัสดิการก็ดีมาก ดูแลไปถึงค่าเทอมลูกคนงานในไร่ แต่อิ่มเป็นเด็กซื่อ ๆ ไม่เคยเจอพวกเสือสิงห์ในป่าใหญ่ ผมก็เกรงว่า...”
“ไม่ต้องห่วงเรื่องความปลอดภัย มาเป็นคนของไร่ชาเหนือฟ้า มีปัญหาอะไร ผมรับผิดชอบเอง”
เหมราชมองออก ภายใต้ความใสซื่อเหมือนเด็ก แต่อิ่มอุ่นฉลาดทันคน ฉลาดกว่าปลัดจิรายุ เขาก็แสดงออกให้รู้แล้วว่าอิ่มอุ่นคือคนในปกครองของใคร แต่ทำไมไอ้หมอนี่ทำเป็นซื่อ แกล้งไม่รู้หรือว่าดูไม่ออกจริง ๆ
บนโต๊ะมีกระเป๋าสตางค์หนังแท้ยี่ห้อแพงวางอยู่เพราะเจ้าของกระเป๋าไม่ได้สนใจมันเท่ากับสนใจใครบางคน ชมออนมองปราดเดียวก็รู้ว่าเป็นของเหมราช เธอเคยเห็นเขาควักออกมาจ่ายค่าอาหารตอนที่เคยไปก
