Chapter 29
Paula
Sa buong linggo ko ay palagi ko siyang naiisip. Kung minsan ay maging sa trabaho. When I was alone in my office, during breaktime at kahit sa pagsakay ng tricycle, iniisip ko pa rin ang ugaling pinakita niya nong araw ng linggo.
Dapat ba akong kabahan pagbalik ko? May doubt ako kung uulitin niya ang pag-istay sa library niya. Maniningil at maniningil iyon hanggang sa masulit ang kahuli-hulihang kusing nagastos niya para sa akin.
Iniipitan ko si Sue ng buhok niya nang mag-angat siya ng tingin sa akin. Si Earl naman ay natutulog sa upuan.
“Mommy, malungkot ka po?” inosente niyang tanong sa akin. Napakunot ang noo ko.
Pero sa huli ay napanguso na rin. “Bakit mo naman natanong?”
She pouted too. “Kasi tahimik ka e. di mo ko sinasagot..” may tampo na niyang sabi sa akin.
