"นั่นสิสำเร็จหรือเปล่าถึงได้เดินตามกันมาต้อยๆ แบบนั้น" จักรกฤษณ์ก็ถามในลักษณะเดียวกัน จนทำให้อณิชาเข้าใจไปว่าทั้งหมดกำลังลุ้นเรื่องของเธอและเขา ว่าจะลงเอยด้วยกันอย่างมีความสุขหรือเปล่า โดยเธอไม่รู้เลยว่าอีกไม่กี่นาที ต่อไปจากนี้จะเป็นความทรงจำที่เลวร้ายที่สุดในชีวิตของเธอ
ส่วนคนที่เดินนำหน้าเธอ ยังไม่ตอบอะไรออกไป มันค่อนข้างลำบากใจเหลือเกินที่จะตอบคำถามเพื่อนทั้งสองคนของเขา ส่วนคนอื่นก็หัวเราะร่วนกับคนทั้งสองที่เดินเข้ามาแน่นอนว่าอณิชายังไม่รู้ว่ากำลังจะเกิดอะไรขึ้นกับเธอ
"เอาๆ อย่าเร่งเดี๋ยวก็ได้รู้ ให้ทั้งสองคนนั่งก่อน เดี๋ยวน้องเฟรมเขาจะปวดขาเอาซะเปล่าๆ" เลิศภพเพื่อนอีกคนในกลุ่มเอ่ยไปหัวเราะไป ในขณะที่ทุกคนก็หัวเราะตาม คำพูดของเลิศภพมันทำให้อณิชาแปลกใจไม่น้อย ทำไมเขาถึงพูดแบบนั้นความหมายมันไปในเชิงลบหรือว่าเธอจะคิดมากไปเอง แต่เธอก็ยังเชื่อมั่นว่าถ้ามีอัคนีอยู่ข้างๆ ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้
