ร่างสูงลืมตาขึ้นมา ก่อนที่จะกระพริบตาน้อยๆเพื่อให้ตาของเขาปรับสู้แสงแดดที่ลอดผ่านม่านสีขาวบางเข้ามาได้ พอตั้งสติได้เขาก็ควานหาร่างบางที่เขาก่ายกอดแทบตลอดทั้งคืน แต่พอ เขาใช้มือควานหาเท่านั้นเขาก็พบกับความว่างเปล่า
เขาลืมตาเบิกโพลงขึ้นมาด้วยความตกใจ ก่อนที่เขาจะหยัดกายลุกขึ้นแล้วใช้สายตามองหาร่างบางของหญิงสาว แต่เขาก็พบเพียงความว่างเปล่า ร่างสูงไม่รอช้าเขารีบยืนขึ้นก่อนจะคว้าเสื้อคลุมมาสวม แล้วเดินหาหญิงสาวทั่วทั้งบริเวณของห้อง แต่กลับไม่พบเธอและไม่หลงเหลือสิ่งใดของเธออยู่ในห้องเขา เขาเริ่มมั่นใจว่าเธอไปจากตรงนี้แล้ว
เขาโกรธตัวเองมาก ที่ไม่รอบคอบทั้งที่เธอก็พยายามที่จะหนีตลอด แต่เขาก็ยังนอนหลับไปได้อย่างสบายใจ โดยไม่คิดว่าหญิงสาวจะหนีไปจากตรงนี้
แล้วตอนนี้เธอก็มีเขาไปอีกแล้ว ไม่รู้ว่าจะหนีไปไกลแค่ไหน แต่ยังไงเสียเขาก็ต้องตามหาเธอให้ได้ เขารู้แล้วว่าเธอมีค่ากับเขาแค่ไหน เขาไม่มีวันปล่อยเธ
