"โอเคไปเถอะพี่ไม่กวนละ" อัคนียอมปล่อยอณิชาไปเพราะใกล้เวลาเข้าเรียนคาบต่อไปของเธอแล้ว เขาไม่อยากให้เธอเสียการเรียน เพราะสำหรับพวกเขาเหล่านักศึกษาแพทย์ เรื่องเรียนเป็นเรื่องสำคัญที่สุด
"ขอบคุณค่ะงั้นแฟนไปเรียนก่อนนะคะ" ว่าแล้วร่างตุ้ยนุ้ยก็ลุกขึ้นยืนเต็มความสูง ก่อนที่จะหอบข้าวของพะรุงพะรัง เพื่อที่จะเดินไปยังห้องเรียนซึ่งอยู่ชั้นห้าของตึกนี้ ส่วนชายหนุ่มก็มองตามด้วยรอยยิ้ม แล้วโบกมือลาหญิงสาว นั่นทำให้ฝ่ายหญิงยิ่งประทับใจเป็นอย่างมาก ก่อนที่วันนี้เธอจะเข้าเรียนด้วยหัวใจพองโต มีความสุขกับสิ่งที่เกิดขึ้นจริงๆ
นอกจากวันนั้นเป็นต้นมาความสัมพันธ์ของคนทั้งสองก็ดีขึ้นเรื่อยๆ คนที่เป็นฝ่ายเข้าหาหญิงสาวนั่นก็คืออัคนี เขาโทรหาเธอเรื่อยๆ แล้วก็นัดทานข้าวเย็นด้วยกันอยู่บ่อยครั้ง แล้ววันนี้ก็เช่นกันอัคนีขับรถหรูของเขามารับอณิชาที่หน้าคณะ เพื่อที่จะพาเธอไปรับประทานอาหารเย็น นั่นยิ่งทำให้ความรู้สึกที่อณิชามีต่อเขามันเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ
"ที่จริงพี่ทิวไม่ต้องมารับเฟรมก็ได้นะคะ เฟรมทานที่ไหนก็ได้ พี่ทิวดูสภาพเฟรมสิคะ ยิ่งมารับไปทานบ่อยๆ เฟรมก็ยิ่งจะเจริญอาหารมากกว่าเดิม มันจะตุ้ยนุ้ยกว่านี้เดี๋ยวเดินไม่ได้อีก จะทำยังไงล่ะทีนี้" อณิชาเอ่ยถามออกไปพร้อมทั้งหัวเราะออกมาเบาๆ จะไม่ให้เธอเจริญอาหารได้ยังไงล่ะ ก็ผู้ชายที่หล่อขนาดนี้ พาเธอไปรับประทานอาหารที่ร้านอาหารหลายๆ ร้านที่เขาการันตีว่าอร่อย แล้วมันก็อร่อยอย่างที่เขาบอกเธอจริงๆ ตั้งแต่ที่เธอรู้จักเขามา น้ำหนักเธอขึ้นมาถึงสองสามกิโลแล้ว นี่ก็เป็นเวลาเดือนกว่าๆ แล้วที่เขายังทำอย่างนี้สม่ำเสมอกับเธอ จนเธอแอบคิดไปว่าความสัมพันธ์ของเธอกับเขามันไม่ควรเป็นแค่พี่ชายน้องสาวแล้วหรือเปล่า
"ไม่มารับได้ไง เดี๋ยวเฟรมกินไม่อิ่มแล้วผอมลง มันจะไม่น่ารักเหมือนเดิมนะ" อัคนีเอ่ยออกมา อย่าเอาใจ แน่นอนว่าคนที่ได้ฟังยิ่งมีความสุขมากกว่าเดิม นี่เขาไม่เคยรังเกียจรูปลักษณ์ของเธอจริงๆ เลยนะ ต่อให้อ้วนตุ๊ต๊ะแค่ไหนก็ตาม
"พี่ทิวรู้ไหมตั้งแต่เฟรมรู้จักพี่ทิวเนี่ยน้ำหนักเฟรมขึ้นหลายโลแล้วนะ" อณิชาเอ่ยออกมาด้วยรอยยิ้ม ก็เพราะเขานั่นแหละเอาแต่พาเธอไปกิน แล้วคนที่อ้วนง่ายอย่างเธอ ก็ต้องน้ำหนักขึ้นเป็นธรรมดา ประกอบกับคนที่พาไปกินทำให้เธอเจริญอาหารมากกว่าเดิมเสียอีก
"ไม่เป็นไรหรอก ไม่ว่าเฟรมจะผอมหรืออ้วนเฟรมก็น่ารักสำหรับพี่เสมอ"