"นายอย่าบีบบังคับหนูขนาดนี้เลยนะคะ รู้แค่ว่าหนูไม่ได้ไปโจรกรรมใครมาก็พอแล้วได้มั้ย นายยอมรับเงินนี้ไปเถอะ" อิงดาวพยายามที่จะอ้อนวอนเขา เพราะเธอไม่อยากเล่าความจริงว่าเงินนี้ได้มาอย่างไร
"ถ้าเธอไม่บอกเธอก็เอาเงินที่อยู่ตรงหน้านี้กลับไปเถอะ ฉันไม่ต้องการมัน" ภูผาเอ่ยออกมาด้วยเสียงเด็ดขาด ถ้าเธอไม่ยอมบอกเขา เขาก็ไม่มีทางรับเงินนี้จริงๆ และที่สำคัญเขาก็อยากรู้ว่าเด็กสาวไปเอาเงินนี้มาจากไหน
"นายอย่าบีบบังคับหนูเป็นมากกว่านี้เลยนะคะ" อิงดาวยังไม่ยอมบอก ด้วยว่าถ้าบอกออกไป ภูผาต้องตำหนิเธออย่างแน่นอน เธอยังไม่อยากเจอสถานการณ์อึดอัดเช่นนั้น
"ถ้าไม่บอกก็หยิบเงินแล้วกลับไป" ภูผายังคงยื่นคำขาด เขาไม่ต้องการรับเงินที่ไม่รู้ที่มา สำหรับเขาแล้ว เงินสองแสนมันถือว่าเล็กน้อยมาก
"บอกก็ได้จ่ะนาย" อิงดาวทำท่าลนลานขึ้นมาทันที เมื่อผู้เป็นนายดันเงินสองแสนมาหาเธออีกครั้ง
"รีบบอกมาสิมัวลีลาอะไรอยู่" ภูผาเอ่ยถา
