เช้าวันต่อมา...
ภูผาขับรถโฟร์วิลของเขามาจอดรอที่หน้าบ้านของอิงดาว ส่วนอิงดาวที่นั่งรอเขาอยู่หน้าบ้านอยู่แล้ว เธอก็รีบไปขึ้นรถของชายหนุ่มทันที ตอนนี้ในใจของเธอสั่นระรัวด้วยความหวาดหวั่น ไม่ว่าจะเป็นการเผชิญหน้ากับภูผา หรือแม้แต่การต้องเผชิญหน้ากับเสี่ยหนุ่ย อิงดาวก็รู้สึกกลัวทั้งนั้น นั่นเพราะว่าเรื่องที่เธอสร้างไว้กับเสี่ยหนุ่ย เธอไม่รู้เลยว่าการไปเจรจาของเธอและภูผาวันนี้มันจะจบลงเช่นไร แต่เธอไม่ทำแบบนั้นไม่ได้เหมือนกัน เพราะถ้าเธอไม่ยอมทำตามที่ภูผาบอก มีหวังบิดามารดาของเธออาจจะต้องเดือดร้อนเพราะตัวเธอเอง
และตอนนี้เธอก็มานั่งอยู่ในรถกับภูผาเรียบร้อยแล้ว เธอเกร็งราวกับตัวเธอเป็นเหมือนหุ่นยนต์ก็ไม่ปาน
"นั่งแข็งแบบนี้กลัวความผิดสิท่า แล้วตอนทำทำไมไม่กลัว คิดได้ยังไงกับการไปยืมเงินเสี่ยหนุ่ย ฉันล่ะอเมซิ่งจริงๆ กับความคิดของเธอ" ภูผาเอ่ยออกมาด้วยความไม่เข้าใจ เขาไม่อยากเชื่อเลยว่า เด็กอายุแค
