@บ้านอลิซ 20.50 น.
ครืดดดด!!!
ครืดดดด!!
ในขณะที่ฉันกำลังนอนกลิ้งไปกลิ้งมาอยู่บนที่นอนนั้น จู่ๆ โทรศัพท์ที่วางอยู่บนโต๊ะหัวเตียงก็สั่นขึ้นมา พอหยิบขึ้นมาดู ก็พบว่าเป็นใครบางคน ใครบางคนที่ทำให้ฉันคิดถึงตลอดเวลา
คุณเพทาย
“ว่าไงคะ?” หลังจากที่กดรับสาย ฉันก็กรอกเสียงลงไปในโทรศัพท์ทันที ก่อนที่เสียงทุ้มจะดังออกมา
(อยู่ไหน?)
“บ้านค่ะ”
(วันนี้ไม่ทำงาน?)
“วันนี้หนูหยุดค่ะ คุณเพทายมีอะไรเหรอคะ?” เขาคงไม่ได้โทรตามฉันให้ไปนั่งชงเหล้าให้เขาหรอกใช่ไหม แต่ไม่น่าจะใช่ เพราะฟังจากเสียงรอบๆแล้ว เหมือนเขาไม่ได้อยู่ที่ผับ
(ไม่มีอะไร ก็แค่โทรหาเฉยๆ)
“อ้อ แล้วตอนนี้คุณอยู่ไหนคะ?”
(ถามทำไม จะมาหาฉันเหรอไง)
“เปล่าค่ะ หนูก็แค่ถามเฉยๆ เหมือนกัน” อยากรู้ไงว่าเขาอยู่ที่ไหน ฟังจากน้ำเสียงของเขาตอนนี้ เหมือนคนอารมณ์ไม่ดีเลย
(หึ!! ยัยเด็กแสบ) เสียงปลายสายหัวเราะในลำคอ ก่อนที่เขาจะว่าให้ฉัน ซึ่งพอได้ย
