วันต่อมา 07.20 น.
“อื้อออ” แสงแดดยามเช้าที่สาดส่องผ่านผ้าม่านเข้ามากระทบกับเปลือกตาของฉัน มันทำให้ฉันค่อยๆ ลืมตาตื่นขึ้นมา ก่อนจะรู้สึกได้ว่ามีอะไรมารัดตรงเอวคอดของตัวเองจนแทบจะหายใจไม่ออกอยู่แล้ว
“ตื่นแล้วเหรอ?” เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นที่ข้างกกหู ก่อนจะตามมาด้วยลมหายใจอุ่นร้อนที่เป่ารถต้นคอของฉันตอนนี้
“ตื่นแล้วค่ะ พี่เพทายปล่อยแขนจากเอว อลิซก่อนได้ไหม อลิซอึดอัด” ยิ่งฉันพยายามแกะมือของเขาออกเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งรัดฉันแน่นขึ้นเท่านั้น แล้วตอนนี้แผ่นหลังเปลือยเปล่าของฉัน ก็ขยับไปโดนกับแผงอกแกร่งของเขาแล้วเรียบร้อย
“หนาว ขอกอดแบบนี้ก่อน” จะไม่ให้หนาวได้ไง ก็เมื่อคืนเขาเล่นปรับอุณหภูมิในห้องจากยี่สิบห้าองศา ให้เป็นยี่สิบองศา นี่ฉันจะแข็งตายอยู่แล้ว
“งั้นก็ปรับแอร์ให้กลับไปที่อุณหภูมิเดิมสิคะ”
“ขี้เกียจลุก” พูดจบเขาก็เอาหน้ามาซุกไซร้ตรงซอกของฉันอีกแล้ว
“อื้ออออ อย่าทำแบบนี้สิคะ มันจั๊กจี้นะ”
