Ep. 2

912 Words

ชะ ชิ ช๊ะ //จิ้ม จวกแทง "อ่า แบบนั้นแหละท่าต่อไปจระเข้ฟาดหาง"เสียงชายวัยกลางคนพูดเน้นย้ำ ย๊าาาา สึบ//เตะ "พอ! มึงพอเลยเมรี"เสียงผู้เป็นพ่อสั่งหยุด เมรี : ทำไมอะพ่อ? กำลังคึกเลย พ่อ : คนอื่นจระเข้ฟาดหางเขาต้องโดนก้านคอมึงเตะทีโดนแค่อกมันไม่ใช่ เมรี : ก็หนูขาไม่ถึงให้ทำไงล่ะ! พ่อ : มึงไปเอาที่ยัดหน้าอกก่อนมันหนักหรือเปล่าอีเมรีมึงจะยัดให้ดูโตทำไมวะ เมรี : พ่ออ๊าาาา!หนูอยากได้อกตูมตูม5555555 บนดอยสูงของเมืองเหนือสุดแดนสยามมีดอยหนึ่งผู้คนอาศัยหลายร้อยครัวเรือนที่นี่สงบสุขมีไฟฟ้ามีทุกอย่างครบยกเว้นห้างสรรพสินค้าใหญ่ๆ และหมู่บ้านนี้มีสองพ่อลูกอาศัยอยู่ท้ายหมู่บ้านทั้งสองคนมักไปล่าสัตว์เสมอเพราะพ่อของเมรีเป็นนายพราน เวลา18.30น. อึก อึก อึก //เสียงดื่มเหล้า เต๊ง//ชนเเก้ว "พ่อน้ำขาวนี่มันดีจริงๆห๊อมหอม"เมรีพูดพรางยกแก้วเหล้าดื่มรัวๆ พ่อ : มึงดื่มได้แต่ถ้าเมาจนเดินไม่ตรงที่กูสอนให้หยุด! เมรี : รู้แล้วน่าพ่อ เรื่องเหล้าไว้ใจเมรี อึก แอ๊กกกก พ่อ : มึงนี่เหมือนแม่จริงๆนะอีเมรี! [ลูบหัวเบาๆ] เมรี : ทำไมถึงชอบเมาเหล้าอ่าพ่อถึงพ่อจะบอกว่าดื่มเพื่อความกล้าแต่เราไม่ต้องกล้าทุกวันก็ได้นิ อึกกก พ่อ : เพราะเมาเหล้าดีกว่ายังเมารัก คิดจะหักห้ามจิตพิศไหม เมื่อเมาเหล้า... เมรี : พ่อ! ทำกลอนเขาเสียหายพอเลย555555 พ่อ : เอ่อกูเริ่มเมาไปเอาที่ชอคขีดมาดิ๊!! พ่อของฉันมักสอนอะไรประหลาดๆให้เสมอ เราอยู่กันสองคนพ่อลูกตั้งแต่ฉันจำความได้แม่ตายตั้งแต่ฉันเกิด การดื่มเหล้าต้มเหมือนเป็นประเพณีของหมู่บ้านเรา บ้านไหนก็ต้มเหล้าไว้ดื่มเองทั้งนั้นพ่อฉันเก่งมากแต่บางครั้งก็ดูตลกพ่อสอนฉันลืมเหล้าและสอนให้ดูแลตัวเองเสมอ คืด//ลากเส้น ตึก ตึก //ค่อยๆเดิน "พ่อ! หนูไหวอยู่น่า ดูดิเดินตรงไม่มีหลงทาง"เมรีพูดพรางยิ้มหวานให้พ่อ พ่อ : ที่มึงเดินอะเส้นของกู!!!!!! เมรี : อุ๊ย เปลี่ยนเลนกระทันหัน 555555 พ่อ : ไปนอนเลย เมรี : อีกหน่อยไม่ได้หราพ่อจ๋า [ลากเสียง] พ่อ : ถ้ามึงฝืนตัวเองจนเมาไร้สติชีวิตมึงจะฉิบหายเเน่! มึงจำได้ไหมที่กูเคยเล่าว่ากูสร้างกรงดักเสือแต่เกือบเอาชีวิตไม่รอดเพราะเมาหนัก ดีที่กูฉลาดไล่เสือไปได้ [ยิ้มมุมปาก] เมรี : จ๊ะ....พอสร้างเสร็จพ่อเมาก็เลยไปนอนในกรงดักเองเสือมันเห็นมันเลยงง'ไง มันถึงวิ่งหนีไป! พ่อ : อีเมรี!!!! [ตะโกนดังลั่น] ตึก ตึกๆๆ//เสียงเมรีวิ่งขึ้นบนบ้านอย่างรวดเร็ว เช้าต่อมา 07.00น. อีเมรี!!!!!!!!! "โว๊ย อีสวย! มึงจะเสียงดังทำไม"เมรีตะโกนตอบจากในบ้านเมื่อเสียงเรียกของสวยดังลั่น ตึก ตึก ตึก //เสียงเดินออกมา "เตรียมตัวยัง ตื่นเต้นได้ไปอยู่เมืองกรุง ลั้นลา"สวยพูดพร้อมทำท่าทางกระโดดโลดเต้น เมรี : เบาๆหน่อยท่าเต้นมึงอะ!555555 "กูส่งให้ไปเรียนนะไม่ใช่ไปบ้าผู้ชายเเรดกันดีนักพวกมึงสองตัวเนี่ย"เสียงพ่อเมรีเดินหอบผักมาวางไว้หน้าบ้าน เมรี : พ่อ ถ้าหนูแรดจริงป่านนี้มีผัวครึ่งหมู่บ้านแล้วทั้งสวยทั้งเเซ่บขนาดนี้ [เชิดหน้า] พ่อ : แรดเหมือนแม่เลยอีนี่!! มั่นหน้าเกินไปละ สวย : 55555555555555555 เมรี : พ่อนี่ลูกพ่อนะ! เชอะ สองสาวเริ่มเตรียมสัมภาระเพื่อไปใช้ชีวิตนักศึกษาในเมืองกรุงเมรีจัดเสื้อผ้าอย่างดีเธอมีนิสัยที่สะอาดและเป็นระเบียบมากๆขัดกับบุคลิกที่ดูร่าเริงสดใสและไม่สนใจโลก หลายวันต่อมา ฮือออ ฮึก อือออออ "พ่อ เบาๆใจเย็นๆ"เมรีใช้มือสะกิดเเขนพ่อ พ่อ : มึงไม่อยู่ใครจะชนแก้วกับกู ฮือออออ [ร้องไห้หนัก] เมรี : โอ๋ๆ ปิดเทอมหนูจะมาเยี่ยมนะพ่อห้ามร้องไห้อายเขา สวย : อีเมรีไปเรียนไม่ได้ไปตายสักหน่อยลุง พ่อ/เมรี : อีสวย!!!!! รถเล่นเข้าเมืองเพื่อต่อขบวนไปอีกแสนไกล เมรีมองตามพ่อที่เช็ดน้ำตาอยู่สายตาพ่อที่ชะเง้อมองด้วยอาลัยทำให้เมรีเศร้าใจอย่างมาก เมืองกรุง "ที่นี่มีร้านเหล้าเปล่าวะ"เสียงบ่นของเมรีที่ยืนถือกระเป๋ารุงรัง สวย : เมื่อกี้มึงยังเศร้าอยู่เลยนะ เมรี : เอ่อน่า คนอย่างกูเศร้าได้ไม่นานหร๊อก สวย : ค่ะ อีคนเก่งมึงเก่งสุดในหมูบ้านเเล้ว! เมรี : ไม่ปฏิเสธ ฮ่าๆ ว่าแต่เราไปกันเถอะบ้านที่จองไว้อยู่ไม่ไกลจากที่นี่หรอก สวย : มึงไปจองยังไงวะ? เมรี : กูไม่ได้สมองด้อยพัฒนาเหมือนมึงนะอีสวย มือถือสิกูก็ค้นหาหลายวันกว่าจะเจอที่เช่าถูกๆเพราะเงินที่มีก็จำกัดพ่อกูขายผักไม่ใช่เปิดห้างสรรพสินค้านะ ตึก ตึก ตึก//เมรีเดินหอบหิ้วของนำไป "กูผิดอะไรเนี่ยด่ากูเป็นชุดเลย!"สวยยืนงงก่อนจะเดินตามหลังเมรีไป

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more