Ep. 7

1410 Words

ป๊อกแปด : อีเด็กนี่ปากดีมากยังไม่พอตบหน้ากูเป็นลูกบอลเล่อีกอีสัสก็แค่.... เจ็ด/เคน : ก็แค่อะไร??[จ้องหน้า] ป๊อกแปด : ก็แค่ผ้าหลุดกูแทบไม่ได้มองเลยไม่อยากมองไม่ใช่สเปคกูสักหน่อยนมก็ไม่ได้ตูมขนาดนั้น! เจ็ด : แต่นั่นสเปคผู้ชายเลยนะเว๊ยยยย นมพอเหมาะมือ555555 [จ้องเมรี] เคน : ถ้ามึงไม่เอากูขอนะ ป๊อกแปด : ไม่ให้!! รอกูจัดก่อนดอกหนึ่งค่อยเอาไปแต่กูกลัวว่าพอโดนกูเย็ดไปทีคงได้กราบอ้อนวอนขอคxยกูอีกแน่ หึ! ใบหน้าเจ้าเล่ห์จ้องไปยังสาวน้อยผู้จัดจ้านตอนนี้เสือผู้หิวโหยกำลังจะตะครุบเหยื่อแล้วลูกนายพรานอย่างเธอจะรับมือไหวแค่ไหนกัน บ้านเช่าชั้น3 "เมรีมึงจะเล่าได้ยังว่าทำไมถึงรู้จักเขา"สวยคะยั้นคะยอถามเมรีด้วยความอยากรู้ เมรี : มึงไม่ต้องรู้สักเรื่องได้ไหม! สวย : ก็กูสงสัยนิดูเขาเคืองๆมึงนะ เมรี : กูเนี่ยต้องเคืองมัน!! สวย : เขาเป็นรุ่นไม่เคารพรุ่นพี่โดนไล่ออกนะเรียกพี่สิ เมรี : เฮ๊ออออออ กูอยากตาย! ฟุ๊บ//เตียงเด้ง เมรีทิ้งตัวลงอย่างหมดอาลัยเธอได้แต่งครุ่นคิดถึงเรื่องน่าอับอายแต่ต้องเจอหน้าเขาอย่างหลีกหนีไม่พ้น บ้านโฉมงามกับเสือ "วิ๊ดดดดด ฮืม ฮือ"เสียงผิวปากอารมณ์ดีของป๊อกแปด ตึก ตึก//เสียงเดินมา "ดูอารมณ์ดีจริงนะไปทำไรมา"เสียงของผู้เป็นพ่อเอ่ยถาม ป๊อกแปด : ป๊าเคยเจอใครที่น่าหมั่นไส้ไหม!แบบกวนตีนอะเจอทีก็อยากตบแม่งแต่ทำไม่ได้เพราะเป็นผู้หญิง ป๊า : เคยดิม้ามึงไง55555555 ป๊อกแปด : โธ่...ไม่ใช่แบบนั้นไม่ได้อยากรักอยากชอบสักหน่อย ป๊า : เอ่อตอนเเรกป๊าก็คิดแบบนี้แหละตอนนี้เป็นไงคลอดลูกออกมาเยอะอย่างกับฟาร์มวัวนม ป๊อกแปด : ฮร่าๆแต่กับผมไม่ใช่แน่ๆดูแล้วร้ายคุมไม่อยู่ไม่เอาหรอกขอเป็นผู้ชายลั้ลลาดีกว่า ตึก ตึก//เดินมา "พวกใช้ร่างกายเปลืองระวังติดโรคตายนะ"เสียงนิ่มๆจากป๊อกเบิ้นพูดพร้อมเดินผ่านไป "ไอ้ป๊อกเบิ้น!!! ไอ้ห่านี่"ป๊อกแปดด่าตามหลัง เสือ : ไปอาบน้ำเปลี่ยนผ้าเถอะเดี๋ยวม้าลงมาก็เจอบ่นอีกอีตัวนั้นยิ่งเหมือนวิทยุพังอะมีเสียงแทรกตลอดเวลา ตึก ตึก//เดินลงมา "อะไร....พี่เสือนินทาอะไรโฉมงาม"เสียงโฉมงามเดินลงมาจากชั้นสอง ป๊อกแปด : ม้าจ๋า...หิวเเล้ว [เดินไปกอดม๊า] โฉมงาม : อ้อนเเบบนี้จะะเอาอะไร? ป๊อกแปด : ขอเงินกินหนมหน่อย3000ม้า โฉมงาม : ขนมบ้าน พ่อ!เหรอไงตั้ง3000 เสือ : กูอีกละ! ป๊อกแปด : ม้าอะ นะๆๆๆ โฉมงาม :ไปเอาที่ป๊าเลยม้าไม่ให้หรอกต้องเก็บตัง ม้าผมแม้จะดูปากร้ายแต่เวลาขอเล็กๆน้อยๆม้าก็ให้อยู่ดีแต่ให้ไปเอาที่ป๊าแทน5555 เช้าต่อมา มหาลัยชื่อดัง 08.00น. "ดูๆน้องเมรีดิแต่คนพูดถึงที่จริงก็สวยนะ"เสียงเคนชื่นชมเเละจ้องมองเมรี ป๊อกแปด : หรอ! สู้น้องลิ้นจี่ไม่ได้ทั้งขาวสวยหมวยอี๋ม สเปคกูเลย เจ็ด : เอ่อเพื่อนน้องลิ้นจี่ก็งานดีชื่อฟ้าใส เคน : น้องที่ชื่อสวยนั่นก็ดูน่ารักธรรมชาติๆดีนิพวกมึงไม่สนบ้างเหรอ ป๊อกแปด : ไม่ใช่สเปคกู! เจ็ด : แต่มึงบอกจะจัดสักดอกนะจะจัดไงแค่เข้าไกล้ก็จะกัดกันเหมือนล็อคไวเลอร์กับพิทบลูอะ55555 เคน : เอ่อๆมาละรวมแล้วตัวไปดูกันดีกว่า ทั้งหมดนั่งลงที่เก้าอี้จัดวางเพื่อรอดูรับน้องปี1 "ไปถามคำใบ้จากพี่รหัสปี3เลยนะคะอย่าลืมว่ามีเวลาแค่2อาทิตย์ในการตามหาพี่รหัสตัวเอง"เสียงปี4บอกก่อนจะปล่อยเเยกย้าย ตึก ตึก//เดินตามหา เวลา15.30น. "มึงเจอยังอะอีสวย"เมรีถามสวย สวย : ไม่รู้เลยอะไรวะคำใบ้ท้องใหญ่ๆสดใสเมื่อมอง[ครุ่นคิด] เมรี : ของกูแค่มองใจก็เต้นสั้นๆแถมปากดี สวย : ยากจังเนาะแต่เรายังไม่ได้ไปถามกลุ่มพี่ๆพวกนั้นเลยมีแต่คนไปถามพวกเขาเก่งมากรู้จักทุกคนทุกอย่าง[ชี้] เมรี : กูไม่ไป!!! สาวๆปี1ตามล้อมหนุ่มๆกลุ่มป๊อกแปดไว้พวกเธอทั้งถามเเละคุยหยอกเย้าเสน่ห์ของพวกเขาเป็นที่ดึงดูดเสมอ 16.00น. "อีเมรีมึงจะไปถามเพื่อเอารหัสชื่อจากปี3ไหมถ้ามึงไม่ไปกูไปนะนั่งเดาแบบนี้เมื่อไหร่จะได้"สวยพูดอย่างหงุดหงิด เมรี : เอ่อๆไปก็ไป ตึก ตึก//เดินมา "หนูมาขอคำใบ้ชื่อพี่รหัสค่ะ"เสียงของสวยเอ่ยขึ้นกลางวงล้อม ป๊อกแปด : ได้สิ!เอาใบมาเดี๋ยวพี่บอกให้ [จ้องหน้าเมรี] ...//อ่านคำใบ้ของสวย "เลขที่15-20ไปตามหาคนที่อยู่ในเลขที่นี่ของปี2นะ"ป๊อกแปดยื่นกระดาษคืนให้สวย สวย : ขอบคุณค่ะพี่ กูไปก่อนนะ[กระซิบเมรีเเล้ววิ่งไป] เมรี : อีสวยไม่รอกูเลยนะ!! สวยมันทิ้งฉันไปเฉยเลยพอได้คำใบ้มันวิ่งไปทันทีแต่เพราะมันเอ๋อๆเลยไม่ค่อยถือสามันเป็นแบบนี้ประจำ "ส่งคำใบ้มาสิ"ป๊อกแปดยื่นมือไปให้เมรีที่ยืนอยู่ เมรี : นี่ค่ะ[ยื่นใบ] ป๊อกแปด : มานวดให้กูก่อนดิเเล้วจะบอก!! เมรี : งั้นหนูไม่เอาก็ได้[หน้ามุ้ย] ป๊อกแปด : รหัสใบ้จากปี3มีวันนี้วันเดียวนะถ้ามึงไม่หาชื่อให้เจอ2อาทิตย์ก็ไม่พบหรอกพี่รหัสอะ เมรี : ก็ได้ค่ะ!! หมึบ หมึบ//บีบไหล่ "กูปวดหัวนี่ศีรษะ"ป๊อกแปดเอามือชี้ที่กลางผม เมรี : ตรงนี้นะคะ!!! [เน้นเสียงประชด] ป๊อกแปด : พอๆกูแปดหัวเข่าละ หมึบ หมึบ//บีบเข่า "เเรงๆดิทีตอนตบกูละใส่ไม่ยั้งเลยนะ"ป๊อกแปดพูดเบาๆพรางยิ้มสะใจ เมรี : พอยังคะ!มือจะเป็นตะคริวแล้วนะ ป๊อกแปด : เปลี่ยนๆมานวดตรงนี้ด้วยกูปวดหัว ค.... เฮ๊ยยยยยย!!!//เสียงทุกคนตกใจ "ตกใจไรกันกูจะบอกหัวตรงคอนี่!คอเนี่ย"ป๊อกแปดชี้ที่ต้นคอ เจ็ด : ไอ้สัสกูใจหายเเว๊ป เคน : มึงนึกนึกว่าหัวใจใช่ไหมไอ้เจ็ด เจ็ด : หัวคxยนี่แหละ [กระซิบ] เคน : 555555555555 30นาทีผ่านไป "คำใบ้คือคนที่ตัวสูงที่สุดมือหนาจมูกโด่ง"ป๊อกแปดยื่นคำใบ้ส่งคืน เมรี : หนูรู้ละ [ยื่นขึ้นทันที] เคน : ฉลาดจังน้องคิดว่าชื่อใคร? เมรี : เปรต!!! ป๊อกแปด : ถุ๊ยยยย! มึงจะบ้าหรอคนเหี้ยไรชื่อเปรต เจ็ด : ฮ่าๆๆๆ เมรี : ทีพี่ยังชื่อป๊อกแปดได้เลยชื่อก็ไม่เป็นมงคลละ ป๊อกแปด : อ้าวอีนี่ด่ากู!! [ยืนขึ้น] เมรี : หรือไม่จริงค่ะคนอะไรชื่อเหมือนเกิดมาคู่กับตำรวจ 5555555555555//หัวเราะประสานเสียง "แล้วมึงละคนไรชื่อเมรีไม่เคยได้ยิน!"ป๊อกแปดตวาดใส่ เมรี : ชื่อหนูออกจะเพราะ! ป๊อกแปด : เพราะ!!อะไรพ่อแม่มึงถึงตั้งกูถามหน่อย [เดินไปไกล้] เมรี : คนไม่ฉลาดอย่างพี่ไม่รู้หรอกว่าชื่อมันดีแค่ไหน ป๊อกแปด : อ้าวววว! อีนี่ปากเก่งเดี๋ยวเจอท่อน เมรี : ไม่เป็นสุภาพบุรุษจะใช้ท่อนไม้ตีผู้หญิงเลวมาก! ป๊อกแปด : กูไม่ได้หมายถึงท่อนไม้กูหมายถึงท่อนเเข็งที่แปลว่า....คxย [กระซิบเมรี] เมรี : !!!!!!!!!!!!!! การปะทะดุเดือดเริ่มทวีคูณเมื่อชายหนุ่มลุกขึ้นเดินตรงเข้ามาแทบชิดกับสาวน้อยที่ยืนอยู่หัวของเธออยู่ระดับหน้าอกของเขาจนต้องเหงยมองหน้าเวลาคุย สายตาทั้งคู่เริ่มปะทะกันอย่างดุเดือน "แต๊งงงงงง ยกที่1เริ่มได้" เสียงเจ็ดลุกขึ้นทำเสียงตีระฆังเพื่อเริ่มศึกที่ร้อนเเรงนี้

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more