พยศรักนายหัวเถื่อน

ค่าตัวเธอ ล้านนึง

นับดาวคิดว่า ยังงัยเธอต้องเจ็บมากแน่ๆ แม่เลี้ยงโกรธเธอมาก เพราะครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่เธอโต้ตอบกลับ แต่เอ๊ะ!!! ทำไมฝ่ามือของน้าอำไพ ถึงยังไม่ได้ฟาดลงมาบนหน้าฉัน

‘กะ แก เป็นใคร’/‘คุณ’ ทุกสายตาจับจ้องไปที่ชายหนุ่มผู้มาใหม่ พฤกษ์นั่นแหละ นับดาวเธอลืมถุงยาไว้ในรถ เขาเลยต้องวนกลับมาเอายาให้เธอ เพราะยาคุมฉุกเฉินมันต้องกินสองเม็ด เขายังไม่พร้อมจะเป็นพ่อของลูกใคร นอกจากพ่อของน้องธาม ลูกของตฤน ลูกพี่ลูกน้องเขา แล้วไหนจะยาแก้ปวดกับแก้อักเสบอีก

พฤกษ์จับมือของแม่เลี้ยงเธอที่กำลังจะตบหน้านับดาว สะบัดออก แล้วเหวี่ยงตัวของหญิงสาว ไปไว้ข้างหลังเขา ให้เขาเป็นเกาะกำบังเธอ

‘อ๋ออออออออ ผัวอีนับดาวหรอ ถึงได้เข้ามาเสือก’

พฤกษ์ไม่ตอบ แต่มองอำไพด้วยสายตาวาววับ เขาพอจะประติดประต่อเรื่องราวได้ ว่าเธอต้องเจอกับอะไรมาบ้าง แม่เขาจะมาได้ยินช่วงท้ายๆก็ตาม แม้ไม่ใช่เรื่องของเขา แต่เขาเพิ่งได้กันกับเธอเมื่อคืน แล้วเธอก็สวยถูกใจเขา ถือว่าช่วยลูกนกลูกกา

‘คุณ ช่วยนับด้วย พานับออกไปจากที่นี้ที’ นับดาวพูดปากสั่นด้วยความกลัว ดวงตาแดงชื้น ยิ่งเหมือนลูกนกจริงแฮะ

‘ถ้ามึงพามันออกไปจากที่นี้ กูฆ่ามึงแน่ ผัวคนไหนก็ช่วยมึงไม่ได้ อีนับดาว กูรับเงินเสี่ยหมีมาแล้ว ค่าตัวของมึง’ อำไพตวาดอย่างเสียงดัง ทั้งๆที่ในใจเธอก็แอบกลัวผู้ชายมาใหม่

‘ถ้ามึงเป็นผัวอีนับดาว มึงรักมัน ก็เอาเงินมาให้กูซิ มึงมีมั๊ย เงินอ่ะ’

อำไพมองพฤกษ์หัวจรดเท้า หน้าตาก็ดีนะ แต่แต่งตัวธรรมดาๆ มันจะมีเงินมาให้ได้ยังงัย อีนับดาวคงหลงเสน่ห์ไอนี้ ถึงได้แบขาให้

‘เท่าไหร่’ ชายหนุ่มถามเสียงเรียบ แต่นับดาวกลับกระตุกแขนเขาเอาไว้ เธอรู้ว่าเงินจำนวนตั้งเยอะ เขาคงไม่มีหรอก ถึงมีเธอก็ไม่อยากให้เขาให้แม่เลี้ยงเธอ ปัญหาที่พวกเขาก่อขึ้นก็แก้กันเอาเองซิ

‘หึ ล้านนึง!!! คนอย่างมึงอ่ะ จะมีปัญหาหรอ’ อำไพปรายตามองอย่างดูถูก

‘งั้นรออยู่ เดี๋ยวฉันไปเอามาให้ แล้วห้ามแตะต้องเธอแม้แต่ปลายเล็บ ไม่งั้นบาทเดียวก็ไม่ได้’

แม้แม่เลี้ยงของนับดาว จะไม่รู้ว่าชายหนุ่มมีหรือไม่มี แต่เธอก็ฟังที่เขาพูด เพราะก่อนที่เขาออกไป เธอเห็นปืนที่เหน็บอยู่ตรงเอวเขา ส่วนโตเขาได้แต่นิ่งเงียบ ไม่ได้พูดอะไรสักคำ

พฤกษ์ออกไปที่รถ เขาหยิบเงินสดมาจากช่องหน้ารถ โชคดีที่เขาถอนเงินเพื่อนไปจ่ายเงินเดือนลูกน้องพอดี เลยมีเงินสดอยู่ในรถ

‘อ่ะ เอา ไป’

ชายหนุ่มวางเงินตรงหน้าอำไพและโต ทั้งสองคนตาลุกวาว เมื่อเห็นเงินสดล้านนึงมากองตรงหน้า เธอไม่คิดว่าชายหนุ่มจะมีเงินจริงๆ เพราะเขาแต่งตัวธรรมดามาก อำไพนึกกระหยิ่มในใจเงินที่รับมาจากเสี่ยหมี แค่ห้าแสน อีกห้าแสนกำไรเหน๊าะๆ ถึงจะโดนเสี่ยหมี่กระทืบ เธอก็ถือว่าคุ้ม อีนับดาวมันนำโชคให้เธอจริงๆ นับดาวทำหน้าลำบากใจที่พ่อกับแม่เลี้ยงเห็นเธอเป็นสินค้า ขายเธอครั้งแล้วครั้งเล่า และพาลโกรธเขาก็พลอยเป็นไปด้วย

‘หลังจากนี้ นับดาวถือว่าเป็นคนของผม ถ้าไปยุ่งเกี่ยวกับเธอ แม้แต่น้อย ผมไม่เอาไว้แน่’ พฤกษ์พูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่น ทั้งคู่รู้ว่าเขาเอาจริง เขาเป็นใครมาจากไหนก็ไม่รู้ เพียงแต่พวกเขารู้ว่าเขาเอาจริงแน่ ไม่ได้แค่ขู่ อำไพและโตกลืนน้ำลายเหนียวๆลงคอ

‘นับไม่ไปไหนทั้งนั้น ใครซื้อใครขาย คนนั้นก็ไปเองเถอะ นับไม่ใช่ผักปลานะ นับมีชีวิตของนับเอง’ หญิงสาวลุกขึ้นปาดน้ำตาพร้อมแหวขึ้นมาอย่างทนไม่ไหว

‘อีนับ มึงนั่งลง เออ ใจเย็นๆกับผัวมึงหน่อย ไหนๆเขาก็อุตส่าห์เอาเงินมาให้’ อำไพตวาดพลางพูดกับชายหนุ่มด้วยเสียงที่ดีขึ้นมาก พินอบพิเทาหลังจากที่ได้เงิน

‘ถ้าเธอไม่ไปกับฉัน เธอก็ต้องไปกับเสี่ยหมี เธอเลือกเอา’ พฤกษ์รู้ว่าถ้านับดาวไม่ไปอยู่กับเขา ไม่แคล้วเธอต้องโดนพ่อกับแม่เลี้ยงได้พาเธอไปเร่ขายอีกแน่ เขาอาจจะถูกใจเขา ทั้งรูปร่างหน้าตา แต่เขาก็ไม่ได้ตกหลุมรักเธอ เขาไม่รักใครชั่วข้ามคืนหรอก มันไม่ใช่ในนิยาย ที่จะมีรักแรกพบ แต่ถูกใจแรกพบนะ มีแน่ หรือเขาเพียงแต่เขาสงสาร ผู้หญิงที่มีเขาเป็นผู้ชายคนแรก

นับดาวกัดฟันแน่น เธอต้องเลือกระหว่างเสือกับจระเข้หรอเนี่ย เขาเป็นใครเธอยังไม่รู้จักเลย รู้แค่ชื่อ แต่คิดๆดูแล้ว อาจจะดีกว่าเสี่ยหมีที่มีเมียน้อยเป็นโหล แถมยังทำตัวน่ารังเกียจชวนคลื่นไส้ทุกครั้งที่เข้าใกล้

‘นับไปอยู่กับเขาเถอะ เขาน่าจะดูแลนับได้ ยังงัยผมฝากนับด้วยนะ ถึงผมจะดีๆชั่วๆ ผมอก็อยากให้นับไปอยู่กับที่พึ่งพาได้แบบคุณ’ โตเอ่ยขึ้นมาเป็นครั้งแรก หลังจากที่เงียบอยู่นาน ไม่ใช่ว่าไม่รักนับดาวที่เป็นลูก แต่เขารักตัวเองและอำไพมากกว่า แค่นั้น

นับดาวไม่มีทางเลือก เธอเปลี่ยนเสื้อผ้า และเข้าไปเก็บของสำคัญที่จำเป็นไม่มีอย่าง เธอไม่มีสมบัติอะไร แค่กระเป๋าใบเล็กก็ใส่ข้าวของเธอจนหมด แถมยังมีพื้นที่เหลือๆ ด้วยซ้ำ

.

.

.

เขาพาเธอลงเรือ มุ่งหน้าไปยังเกาะที่เธอรู้จักดี เพราะมันสามารถมองเห็นจากหน้าบ้านของเธอ นับดาวกอดกระชับกระเป๋าแน่น เธอไม่รู้หรอกว่าเธอต้องเจอกับอะไรข้างหน้า แต่ในเมื่อเธอตัดสินใจแล้ว ชีวิตของเธออยู่ในมือเขา จะบีบก็ตาย จะคลายก็รอด