นับดาวมองปืนในมือพฤกษ์อย่างตกตะลึง เธอรู้ว่าตอนนี้เขาหมดรักอย่างสิ้นเชิงแล้ว เธอเอามือประคองท้องเธอไว้อย่างอัตโนมัติ เธอกลัวจับใจว่าเขาจะยิงเธอจริงๆ เธอกลัวจะโดนลูกที่อยู่ในท้อง
‘งัย กลัวตายหรอ หน้าซีดเชียว รีบไปให้พ้น ไป!!’ นับดาวบันทึกภาพความใจร้ายของเขาลงไปในสมอง เขามันเลวเกินคน!!! เธอหยิบกระเป๋าขึ้นมา เปิดแล้วคว้าเอาแต่ของเธอ อะไรที่ใช้เงินเขาซื้อ เธอจะไม่เอาไปทั้งสิ้น เธอไปตายเอาดาบหน้าดีกว่า
‘หึ อวดดี ส้ม มาเอาของเน่าๆ พวกนี้ไปเผาให้หมด’ ชายหนุ่มสั่ง แต่ลูกน้องของเขาตัวสั่นงกๆ พวกเขาไม่เคยเห็นนายหัวฟิวขาดเท่านี้มาก่อน
‘นายครับ วางปืนลงก่อนเถอะ ใจเย็นๆ’ เข้มพยายามกล่อมพฤกษ์
นับดาวและหมอรุจ มองเขาอย่างเจ็บใจ
คอยดูนะ กูจะให้ไอโง่นี้ โง่ไปนานๆ เลย ต่อให้กราบตีนกูก็ไม่บอกความจริง รุจคิดในใจ
พฤกษ์มองทั้งคู่เดินออกไป หัวใจเขาเจ็บเหมือนโดนลากมากระทืบ เขาจะไม่มีวัน รักผู้หญิงคนนี้
