นับดาวรู้สึกเย็นยะเยือกท้ายท้อยไปจนถึงต้นคอ เมื่อสบตากับพฤกษ์ ดวงตาที่จ้องมองเธอเขม็งและใบหน้าที่เรียบเฉยไร้แววขี้เล่นแบบที่ผ่านมา เขาเหมือนใครก็ไม่รู้ที่เธอไม่เคยรู้จักมาก่อน
‘ถ้าคิดจะร่าน ช่วยให้ครบ 1 ปี หรือให้ฉันเบื่อก่อนได้มั๊ย’
นับดาวกลืนน้ำลายลงคออย่างฝืดๆ เธอปากสั่นระริกเมื่อเขาพ่นคำด่าของมาจบ เธอโกรธจนเถียงไม่ออก
‘เธอมันเป็นคนมีพันธะ เธอลืมไปแล้วหรอ ว่าเธอมาอยู่ที่นี้ในฐานะอะไร สงสัยฉันจะทำให้เธอมีความสุขจนลืมเจียมตัวว่าเธอเป็นใคร’ เขายังคงพูดน้ำเสียงโทนปกติอยู่ แต่ดวงตาคมวาววับ บอกให้รู้ว่าเขาอยู่ในอารมณ์ที่ไม่ปกติ
‘หนูไม่ได้ทำอะไรแบบที่คุณคิด’
‘ฉันไม่ได้คิด แต่ฉันเห็น เห็นทุกอย่าง’ ความหึงทำให้เขาหน้ามืด
‘ฉันเห็นหัวร่อต่อกระซิกกับผู้ชาย ไม่ใช่แค่คนเดียวแต่ถึง 2 คน ป่านี้ลูกน้องมันคงหัวเราะฉัน อยู่ยังงัยให้ผู้หญิงแบบเธอมาต่อเขาให้’
‘ผู้หญิงแบบหนูหรอ ผู้หญิงแบบหนูคือผู้ห
