บทที่16-2
ลัลนาพรั่งพรูความในใจให้ศราวินรับรู้ เธอรู้ว่าตัวเองไม่มีอะไรเหมาะสมกับเขาได้เลย และยิ่งไม่อยากทำลายศักดิ์ศรีที่มีน้อยนิดของตัวเองด้วยการทำลายชีวิตครอบครัวคนอื่น แต่ถ้าพิมมาดาไม่ได้มีลูกกับเขาจริงๆ เธอก็สบายใจ และยังโล่งใจมากขึ้นอีกเมื่อเขาย้ำหนักแน่นว่าไม่เคยรู้เรื่องการหมั้นหมายมาก่อน
“ตั้งแต่ฉันเจอผู้หญิงมา ฉันพูดได้เต็มปากว่า แป้งคือผู้หญิงที่ดีที่สุดของฉัน แป้งทำให้ฉันเห็นอะไรหลายๆ อย่าง ทำให้ความคิดของฉันที่คิดว่าคงไม่รักใครได้มากกว่าตัวเองเปลี่ยนไป ฉันรู้แล้วว่าตอนนี้ แป้งกับลูกมีค่าต่อหัวใจฉันมากกว่าอะไรทั้งนั้น มีแต่แป้งนั่นแหละ รักฉันบ้างหรือยัง”
“แล้วใครบอกล่ะ ว่าแป้งไม่รักคุณวินล่ะคะ”
ศราวินได้ยินแบบนี้โน้มตัวเข้ามาใกล้ดวงหน้าสวย ลัลนาเบิกตากว้างด้วยความตื่นตะลึง ร่างบางนอนตัวแข็งทื่อดุจก้อนหินในวงแขนกว้าง กลัวว่าเช้านี้จะกลายเป็นอาหารเช้าให้เขาอีก
“แป้งรู้ตัวไห
