ยามเช้าในช่วงฤดูหนาวยังคงเจิดจ้า กู้เฉียวจิงที่ยืนนิ่งอยู่บนต้นไม้ใหญ่ ชุดคลุมสีดำปลิวไสวไปกับสายลมดวงหน้างดงามแววตาฉายความเย็นชาความกังวลฉายในแววตา บุรุษที่ปรากฏกายข้างกายนางปราดสายตามองนางครู่หนึ่งแล้วกล่าว
“ไม่ต้องห่วง อย่างไรกู้ซวินก็เป็นลูกศิษย์ของข้า”
กู้เฉียวจิงเบนหน้าออกจากขบวนรถม้าของหงอี้โหว ที่กำลังเคลื่อนออกจากตัวเมือง สบตาหลีเซียวหยวนพลางโค้งศีรษะกล่าว
“รบกวนท่านแล้ว”
“อืม..เรื่องที่เจ้าให้ข้าสืบ หลายอย่างคาดเดาได้ไม่ลำบาก ไปครั้งนี้ต้องการไปหาหลักฐานเพิ่มเท่านั้น”
“ข้าเป็นหนี้บุญคุณท่านอีกแล้ว”
นัยน์ตาจิ้งจอกประกายไหว จ้องมองแล้วตอบ
“เจ้าช่วยงานข้าเสียมากกว่า..นับว่าเป็นเบาะแสที่ดี”
กู้เฉียวจิงยิ้มมุมปากเรียว ทอดหายใจเบาบาง
“หวังว่าจะไม่ร้ายแรงเกินไป”
ชายหนุ่มพยักหน้าครั้งหนึ่งให้หญิงสาว กู้เฉียวจิงโค้งศีรษะจากนั้นเขาก็จะทะยานออกไปรวมกลุ่มกับองค์รักษ์แล้วคว
