กลแค้นซ่อนรัก

ลมพายุ

“นายไม่ไปทำงานตั้งหลายวันแล้วไม่กลัวโดนไล่ออกหรอ”หญิงสาวตัดสินใจถามในสิ่งที่สงสัยเมื่อเห็นว่าชายหนุ่มไม่ไปทำงานติดต่อกันได้สี่วันถ้านับวันที่เขาลาด้วย

“ก็ลาออกไปแล้ว”ชายหนุ่มเงยหน้าตอบหญิงสาวในขณะที่เขากำลังประคบเย็นตรงข้อเท้าให้กับเธอ

“ห๊า นายพูดจริงหรือพูดเล่น”หญิงสาวแสดงสีหน้าตกใจเมื่อได้รู้ความจริงว่าชายหนุ่มได้ลาออกจากงานแล้ว แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็ยังไม่ปักใจเชื่อ

“พูดจริง”ชายหนุ่มตอบด้วยน้ำเสียงเรียบๆ

“นี่ฉันทำนายตกงานหรอ ขอโทษ”

“ถ้าฉันไปทำงานแล้วใครจะดูแลเธอ กว่าข้อเท้าเธอจะหายคาดว่าต้องใช้เวลาประมาณสองอาทิตย์”

“ต่อไปฉันจะไม่ทำให้นายต้องเดือดร้อนอีก”

“ช่างมันเถอะ แค่เธอไม่เป็นอะไรมากก็ดีแค่ไหนแล้ว”

“ทำไมนายดูเป็นห่วงเป็นใยฉันทั้งที่มันไม่ควรเป็นแบบนั้นนี่”ตลอดระยะสองวันที่ผ่านมาชายหนุ่มดูแลเอาใจใส่หญิงสาวในยามที่เธอมีไข้และคอยประคบเย็นให้เธอทุกวันแถมยังอุ้มเธอห้องน้ำวันละหลายรอบอย่างไม่มีบ่น นั่นจึงทำให้หญิงสาวเกิดความสงสัยว่าเขาทำดีกับเธอไปเพื่ออะไร

“ที่ฉันเป็นห่วงเธอและดูแลเธอเป็นอย่างดีก็เพราะว่าฉันรู้สึกผิดที่ทำเธอเจ็บตัว”

“ไม่ นายอย่าคิดแบบนั้น”

“ทำไมถึงไม่อยากให้ฉันคิดแบบนั้นในเมื่อก่อนหน้านี้เธอเป็นคนพูดเองว่าเป็นความผิดของฉัน พูดตามตรงถึงแม้ก่อนหน้านี้ที่ฉันโทษว่าเธอซุ่มซ่ามเองแต่ลึกๆฉันก็อดโทษตัวเองไม่ได้เหมือนกัน”ชายหนุ่มกล่าวด้วยน้ำเสียงที่ดูเหมือนว่าเขานั้นรู้สึกผิดจริงๆ

“ไม่ มันไม่ใช่ความผิดนาย และที่ฉันโทษนายแค่ต้องการเอาชนะ จริงๆแล้วฉันซุ่มซ่ามอย่างที่นายพูดแหละ”หญิงสาวรีบยอมรับผิดอย่างไม่ต้องการให้ชายหนุ่มรู้สึกแย่

“อันที่จริงฉันซ่อมหลังคาคนเดียวก็ได้แต่อยากใช้เธอเล่นเฉยๆ คือฉันไม่คิดว่ามันจะเกิดเหตุการณ์แบบนี้”

“ช่างมันเถอะ ถ้าฉันไม่ซุ่มซ่ามก็คงไม่ต้องมาเจ็บตัวและนายเองก็คงไม่ต้องลำบากถึงขั้นต้องลาออกจากงานเพื่อมาดูแลฉัน”หญิงสาวรู้สึกผิดไม่น้อยเมื่อรู้ว่าชายหนุ่มได้ลาออกจากงานไปแล้วเพียงเพราะต้องดูแลเธอ

“เอาเป็นว่าฉันจะพยายามทำทุกอย่างเพื่อให้เธอหายไวที่สุด ส่วนเธอก็พยายามให้ความร่วมมือด้วยก็แล้วกัน”

“ได้ ฉันจะพยายามให้ความร่วมมือ”

“งั้นก็นอนตะแคงรอนะ เดี๋ยวฉันจะไปเอาน้ำมาประคบเอวให้ ”หลังจากที่เขาประคบเย็นตรงข้อเท้าและนำผ้าพันมันเรียบร้อยแล้ว จึงนำน้ำแข็งใหม่มาประคบเอวให้กับเธอต่อ

หญิงสาวนอนตะแคงอยู่บนที่นอนแล้วถกเสื้อขึ้นเล็กน้อยโดยมีชายหนุ่มค่อยๆประคบเย็นให้เธออย่างเบามือ

“ฉันรู้สึกผิดจังเลยที่ชอบทำตัวเป็นภาระให้นายต้องมาคอยดูแลอยู่ตลอด”แม้หญิงสาวเริ่มรู้สึกผิดที่ทำให้ชายหนุ่มต้องลาออกจากงานเพื่อมาดูแลเธอแต่อีกความรู้สึกกลับใจฟูไม่น้อยเวลาเห็นมุมอ่อนโยนของชายหนุ่ม

“ต่อไปก็หัดระมัดระวังตัวให้มากกว่านี้ไม่ใช่ว่าฉันกลัวเธอเป็นภาระอะไรหรอก แค่ไม่อยากให้เธอต้องมาเจ็บตัวเพราะฉันอีก”

แม้หญิงสาวรู้สึกใจฟูไม่น้อยกับคำพูดของชายหนุ่มที่แสดงออกถึงความเป็นห่วงแต่เธอกลับไม่แสดงออกแบบที่กำลังรู้สึก

“อืม ฉันจะพยายามระมัดระวังตัวก็แล้วกัน”หญิงสาวกล่าวด้วยน้ำเสียงเรียบๆอย่างกับว่าไม่ค่อยเต็มใจเท่าไหร่นัก

“แล้วเป็นไงบ้างตอนนี้”ชายหนุ่มถามหญิงสาวในระหว่างที่กำลังประคบเย็นให้กับเธอ

“พอแล้ว ฉันเริ่มง่วงแล้ว และกำลังปวดฉี่ด้วย”

เมื่อหญิงสาวต้องการทำธุระส่วนตัวชายหนุ่มจึงเดินออกไปรอนอกห้องอย่างรู้หน้าที่ และพอเธอส่งสัญญาณเขาจึงกลับเข้ามาในห้องแล้วหยิบถังขยะซึ่งบรรจุถุงปัสสาวะของหญิงสาวออกไปทิ้ง

ส่วนทางด้านหญิงสาวก็มองดูการกระทำของชายหนุ่มอย่างรู้สึกทราบซึ้งเมื่อเห็นว่าเขาไม่มีท่าทีแสดงถึงความรังเกียจต่อสิ่งที่คนส่วนใหญ่มักไม่ค่อยทำให้กันถ้าไม่ใช่เพราะความจำเป็นหรือทำเพื่อคนรักและคนในครอบครัว

…..

ชายหนุ่มใช้เวลากว่าสองสัปดาห์ในการดูแลหญิงสาวเป็นอย่างดีกระทั่งข้อเท้าของเธอกลับมาใช้งานได้ปกติ และในช่วงสองสัปดาห์นั้นก็ทำให้ความสัมพันธ์ของทั้งสองเริ่มพัฒนาขึ้นเรื่อยๆ

“เหมือนฝนจะตกพายุจะเข้าอย่างที่กรมอุตุนิยมวิทยารายงานจริงๆด้วย”ชายหนุ่มกล่าวกับหญิงสาวเมื่อเห็นท้องฟ้าอึมครึมในตอนห้าโมงเย็นและส่อแววว่าจะมีพายุเข้าในอีกไม่ช้า

“กระท่อมจะไม่ปลิวใช่มั้ย”หญิงสาวหันไปถามชายหนุ่มด้วยความไม่มั่นใจในความแข็งแรงของกระท่อมหลังเล็ก

“เธอไม่ต้องห่วงหรอก แม้กระท่อมมันจะดูเล็กแต่โครงสร้างของมันนั้นแข็งแรงไม่แพ้บ้านทั่วไป”

“นายมั่นใจนะว่ามันแข็งแรง”

“อืม ไปอาบน้ำได้แล้วก่อนที่ฝนจะตกลงมา”

“อืม”พูดจบหญิงสาวก็เดินเข้าไปอาบน้ำและไม่นานเธอก็เดินกลับเข้าไปในบ้านในขณะที่ชายหนุ่มนั้นกำลังนำอุปกรณ์ต่างๆเข้าไปไว้ในห้องเก็บของเล็กๆซึ่งอยู่ติดกับห้องนอนของทั้งสอง

“กรี๊ด!”ยังไม่ทันไรเสียงฟ้าผ่าก็ดังขึ้นจนทำให้หญิงสาวกรีดร้องด้วยความตกใจ ส่วนชายหนุ่มที่เห็นดังนั้นจึงรีบตามเธอเข้าไปในห้องแล้วจัดการปิดประตูหน้าต่างอย่างแน่นหนา

“สักพักฝนน่าจะตกหนัก เดี๋ยวฉันจะออกไปเก็บข้าวของที่อยู่ข้างนอกเข้ามาไว้ในบ้านต่อ ส่วนเธอรออยู่ในห้องห้ามออกไปข้างนอกเด็ดขาดเข้าใจมั้ย”พูดจบชายหนุ่มก็เปิดประตูออกไปส่วนหญิงสาวทำได้แค่นั่งรอเขากลับเข้ามาอยู่เป็นเพื่อนในยามที่ฟ้าร้องและมีฝนโปรยลงมาจากท้องฟ้า