เช้าวันต่อมา…
“เห็นแววบอกว่าเมื่อคืนเธอไม่ได้กลับไปนอนที่บ้านพัก ฉันอยากรู้ว่าเมื่อคืนเธอไปไหนมาหรอ”
“พอดีเมื่อคืนฉันตามสามีกลับไปนอนที่บ้านค่ะ”
“แต่เมื่อคืนเขาบอกกับฉันว่าช่วงนี้อาการของแม่เขายังไม่คงที่เลยไม่อยากพาเธอกลับไปด้วย”
“พอดีฉันเป็นคนตื้อกลับกับเขาเองค่ะ และเราก็โชคดีที่ว่าแม่อาการดีขึ้น”
“ออ งั้นก็แสดงว่าเขาจะไม่ไปกลับแล้วใช่มั้ย”
“ใช่ค่ะ ตั้งแต่นี้ไปเขาจะมาพักที่แคมป์คนงาน”
“งั้นก็ดีเลยสิ เพราะเธอจะได้เจอกับเขาทุกวัน”
“ค่ะ”
“ชุดที่เธอยืมใส่เมื่อคืนไม่ต้องคืนฉันแล้วนะ ฉันยกให้”หญิงเจ้าของบ้านกล่าวด้วยรอยยิ้ม
“ขอบคุณค่ะนายหญิง”
“และนับตั้งแต่นี้เป็นต้นไปเธอช่วยขึ้นไปทำความสะอาดห้องนอนของฉันด้วยนะ”
“แต่ว่าฉันเพิ่งเข้ามาทำงานที่บ้านนี้ได้ไม่กี่วันเองนะคะ”
“ก็ฉันไว้ใจเธอโดยที่ไม่ต้องใช้เวลาเหมือนกับคนอื่นนี่”
“ถ้านายหญิงอยากได้ฉันไปทำความสะอาดห้องให้ดิฉันก็ยินดีค่ะ”
