ซ่อนรักสวาทจำแลงNC 20+

ซ่อนรัก 2 เหตุเริ่มต้น NC

ซ่อนรักสวาทจำแลง 2 เหตุเริ่มต้น NC

"ว้าย!!! " ร่างบอบบางปลิวไปตามแรงกระชากตัวเธอถูกเหวี่ยงลงที่พื้นเต็มแรงทำให้ก้นงอนกระแทกลงไปอย่างจัง เพราะเธอแท้ๆที่ไปยั่วโมโหเขาจนทำให้ชายหนุ่มโกรธจนเลือดขึ้นหน้า

ถึงแม้ข้างในจะกลัวแทบตายอยากจะร้องไห้ออกมาแต่ถึงจะกลัวแค่ไหนหญิงสาวกลับต้องเชิดหน้าชูคอใส่เขาประหนึ่งว่าไม่เคยเกรงกลัวคนที่อยู่ข้างหน้าเลยสักนิด

"ร่าน ร่านเหมือนแม่เธอเลย"

"ใช่ฉันร่าน ถึงฉันจะร่านยังไงคุณก็ไม่ควรมาว่าแม่ฉันแบบนี้"

"ทำไมจะว่าไม่ได้ เพราะแม่เธอมันร่านและเธอเป็นลูกไงดีเอ็นเอทั้งหมดมันเลยมาอยู่ที่เธอมันเลยทำให้เธอร่านไปด้วย"

"แบบนี้ก็ช่วยไม่ได้ถ้างั้นฉันคงให้แม่ใช้ความร่านบอกให้คุณลุงฆอเกยกสมบัติทั้งหมดให้เราสองแม่ลูกละกัน"

"งั้นเหรอ คิดว่าจะทำได้?"

"มันก็ไม่แน่เพราะคุณลุงฆอเกหลงแม่ฉันจะตาย"

"ก็แค่หมอนวดจะมีอะไรดี"

"ก็ไม่รู้สินะแต่ที่แน่ๆสี่ปีที่ผ่านมานี้คุณลุงฆอเกที่ขึ้นชื่อว่าเสือผู้หญิงกลับมีแค่แม่ฉันเพียงคนเดียวตามใจทุกอย่างคุณคิดว่าพวกเรามีอะไรดีล่ะ"

ยิ่งได้ฟังคำพูดที่เธอพยายามเถียงเขาทุกคำมันทำให้กรามแกร่งบดเข้าหากันด้วยความโมโห

"นั่นหน่ะสิ ฉันคงต้องลองว่าเธอมีอะไรดี"

"อึก!" ร่างบางของพลอยลินดาถลาไปตามแรงของชายหนุ่มที่ฉุดกระชากข้อมือเธอขึ้นมาบนห้องนอนใหญ่

หญิงสาวได้แต่ดิ้นพล่านและพยายามต่อต้านแกะมือสากที่ฉุดกระชากลากข้อมือเธอออกให้เร็วที่สุดก่อนที่ตัวเธอจะไปถึงห้องนอนเขา

"โอ้ย! เจ็บนะคุณจะทำอะไรของคุณ"

"ก็ฉันจะลองดูว่าเธอมันมีดีอะไรไง อ่อ!...แต่เธอคงทำให้ฉันติดใจยากเพราะตรงนั้นของเธอมันคงหลวมกลวงไปหมดแล้วมั้ง" คำพูดแต่ละคำที่เขาพ่นออกมานั้นช่างสรรหาคำที่มาทำร้ายจิตใจเธอยิ่งนัก แต่หญิงสาวก็ต้องไปตามน้ำเพราะกลัวเขาจะทำอะไรมิดีมิร้ายเธอจริงๆ

"ใช่ มันหลวมหมดแล้วปล่อยฉันสิ"

"หึ! ฉันจะสงเคราะห์ผู้หญิงร่านอย่างเธอไง" ชายหนุ่มหูทวนลมเขาดึงกระชากตัวเธอแรงขึ้น

"อย่านะคุณอเล็กซ์ฉันจะบอกคุณลุงฆอเก"

"เชิญ!!"

เมื่อถึงประตูห้องนอนใหญ่ชายหนุ่มใช้เท้าถีบมันไปอย่างแรงแล้วจับตัวเธอเหวี่ยงลงบนเตียงนอนอย่างไม่แยแสว่ามันจะทำให้เธอเจ็บปวดเพียงใด พลอยลินดาได้แต่เอามือกุมท้องเพราะความจุกจากแรงกระแทก

ร่างสูงใหญ่ของอเล็กซ์ซานเดอร์ตามขึ้นไปบนเตียงนอนใหญ่เขาฉีกทึ้งชุดเดรสของเธอตั้งแต่หน้าอกขาดไปจนถึงปลายกระโปรง

สายตาคมมองมายังร่างกายสาวที่ตอนนี้มีเพียงบราเซียสีดำและแพนตี้ลูกไม้ตัวจิ๋วเข้าชุดที่บดบังจุดสงวนเอาไว้ เขากลืนน้ำลายดังเอือกเมื่อมองเห็นก้อนเนื้ออวบใหญ่ขนาดคัพดีที่เบียดชิดพ้นขอบบราเซียขึ้นมาเกือบครึ่งลูกที่มันกระเพื่อมตามแรงหายใจของคนตัวเล็ก

ในหัวของชายหนุ่มคิดไปถึงเมื่อสี่ปีที่แล้วที่เขาเห็นมัน ตอนนั้นเธอเป็นเพียงแค่เด็กสาวแต่กลับมีหน้าอกที่ใหญ่เกินตัวของเจ้าหล่อนแล้ว แต่พอมาเจอวันนี้มันใหญ่ขึ้นกว่าเดิมเกือบเท่าตัว แต่ที่มันใหญ่ขึ้นก็งคงเป็นเพราะโดนมือใครต่อใครบีบขยำมันมานักต่อนักแล้วในหัวเขาคิดแบบนี้

"คุณอเล็กซ์ปล่อยฉันไปเถอะ ฉันสัญญาว่าจะย้ายออกไปจากที่นี่" เสียงของเธอทำให้เขาตื่นจากภวังค์

ชายหนุ่มไม่สนใจคำทักท้วงจากเธอแม้แต่น้อย มือสากเกี่ยวตะขอบราเซียออกอย่างรวดเร็ว อีกมือก็จัดการแพนตี้ตัวจิ๋วออกไปให้พ้นทาง

"ถึงของฉันจะใหญ่มากกว่าปกติแต่คิดว่ามันคงจะเข้าไปได้ง่ายอยู่หรอกนะสำหรับเธอ" เขาปรายตามองไปที่กลีบอวบอูมสีชมพูที่เบียดชิดกันของเธอที่มันทั้งใหญ่และเนียนไม่มีแม้แต่ไรขนบดบัง

"สำหรับผู้หญิงร่านฉันคงไม่ต้องเล้าโลมอะไรให้เธอมากมายหรอกนะ" เขาปรายตามองตรงโหนกเนินของเธอ

"เพราะยังไงตรงนี้ของเธอมันคงไม่ลำบากสำหรับที่จะรับเอ็นของฉัน"

พลอยลินดาถึงกับเบิกตากว้างเมื่อเห็นเขาถอดกางเกงสแลคและบ๊อกเซอร์ราคาแพงออก ท่อนเอ็นที่มีขนาดใหญ่กว่าแขนของเธอตั้งตระหง่านดีดเด้งอยู่ต่อหน้าทำให้เธอหายใจหายคอไม่ทั่วท้องไม่อยากจะคิดสภาพว่ามันจะเข้ามาข้างในตัวเธอได้ยังไง

เขาชักมันอยู่สามสี่ทีจนมันพองขยายใหญ่ขึ้นอีกก่อนจะหยิบถุงยางที่อยู่ในลิ้นชักข้างเตียงนอนใหญ่มาสวมใส่แล้วขยับมาจับขาเธอแยกออกกว้างแล้วนำหัวหยักสีแดงก่ำมาจ่อตรงร่องและดันมันเข้าไปจนสุดแรง

ปึก! กึด!

"กรี๊ดดดดดด...." ร่องหลืบที่ปราศจากน้ำหล่อลื่นทำให้เกิดความเจ็บปวดตรงกลางกายสาวจนเธอร้องออกมาเสียงดัง ความเจ็บปวดจากการฉีกขาดของอวัยวะเพศทำให้น้ำตาของเธอไหลพรากอาบทั้งสองแก้ม

เลือดอุ่นสีแดงไหลออกมาเต็มที่นอนทำให้อเล็กซ์ซานเดอร์ตกใจไม่น้อยนี่ขนาดเขายังยัดมันเข้าไปไม่สุดโคนเลือดเธอยังออกเยอะขนาดนี้ ชายหนุ่มกระตุกยิ้มที่มุมปากความภาคภูมิใจที่เขาได้เป็นคนแรกของเธอแต่มันก็แค่เสี้ยววินาทีแล้วใบหน้าคมก็กลับมานิ่งเฉยเหมือนเดิม เขาดึงลำเอ็นใหญ่ออกมาแล้วถอดถุงยางทิ้งไปเพราะตอนนี้มันไม่จำเป็นสำหรับเขาแล้ว

"ฮือๆ ฮือๆ ไอ้บ้าฉันเจ็บเอามันออกไป ฮือๆ ฮือ" พลอยลินดาร้องครวญครางเพราะรู้สึกเจ็บปวดรวดร้าวราวกับร่างกายจะแตกสลายออกเป็นเสี่ยงๆ

"ซี๊ดด อ๊าาา เอาออกไม่ได้แล้ว" อเล็กซ์ซานเดอร์กัดกรามแน่นกว่าจะเปล่งเสียงออกมาเป็นคำพูดได้เพราะตรงนั้นของเธอมันรัดเขาแน่นมันแน่นจนลำเอ็นเขาแทบขาดออกจากกัน ชายหนุ่มค่อยขยับสะโพกเข้าไปทีละนิดทีละนิดจนมันเข้าไปจนสุดโคน

"โอ้ย! พะ พอ หยุดได้แล้ว" หญิงสาววิงวอนขอร้องเขาอย่างแผ่วเบา เรียวขาที่สั่นเทาค่อยๆหนีบเข้าหากันพยายามบดบังไม่ให้เขากระทำได้ถนัดถนี่ มือทั้งสองข้างพยายามดันหน้าท้องแกร่งออกเพื่อบรรเทาความเจ็บปวดของตัวเอง

คนตัวโตปล่อยให้เธอได้หายใจก่อนเอวสอบจะค่อยๆหมุนควงมันเป็นวงกลมซ้ำไปซ้ำมาจนเขาคิดว่าเธอน่าจะรู้สึกดีขึ้นมาแล้ว

ปั่ก! ปั่ก! ปั่ก! ปั่ก! เสียงเนื้อกระทบกันดังสนั่นไปทั่วห้อง เลือดสีแดงสดกระเซ็นไปทั่วเปื้อนตามหน้าขาและตามกล้ามหน้าท้องของคนตัวโต

"ซี๊ดด อ๊า อ๊า อ๊าส์" เสียงทุ้มต่ำที่คำรามไม่หยุด มือสากทั้งสองที่บีบขยำก้อนกลมๆทั้งสองที่มันกระเด้งกระดอนตามแรงที่เขากระแทก นิ้วเรียวยาวบดบี้ขยี้เม็ดถันสีชมพูที่มันตั้งชูชัน ใบหน้าหล่อคมซุกไซ้ไปตามซอกคอก่อนจะฝังเขี้ยวคมๆลงบนซอกคอของเธอ

สะโพกสอบสาดสะบัดเข้าออกรัวเร็วจนคนตัวเล็กเอามือมากุมที่ท้องเพราะทั้งเจ็บและจุกไปในคราเดียวกัน

ชายหนุ่มกระแทกบั้นเอวเข้าสุดแรงพร้อมกับรีบถอดแก่นกายใหญ่ออกมาจากร่องอุ่นนุ่มอย่างเร็วมือสากชักรูดแก่นกายใหญ่อยู่สี่ห้าทีก่อนที่ร่างกายจะเกร็งกระตุกและพ่นลาวาสีขาวขุ่นที่มีเลือดสดๆติดปนลงบนหน้าท้องแบนราบ

เพราะความเมื่อล้าและปวดระบมไปทั่วตัวทำให้เธอลุกไม่ขึ้นและเผลอหลับบนที่นอนใหญ่ไปในที่สุด

**เปิดเรื่องมาก็เจอฉาก NC เลย ไรท์ขอฝากพี่อเล็กซ์ซานเดอร์คนหล่อกับน้องพลอยลินคนสวยด้วยนะคะ**