ซอนรักสวาทจำแลง 29 จากก้นบึ้งของหัวใจ
พลอยลินดาเดินตามชายหนุ่มลงมาที่ลานจอดรถ โชคดีที่ตอนนี้มืดแล้วทำให้ไม่มีใครอยู่ในออฟฟิศเลยนอกจากเปโดร
อเล็กซ์ซานเดอร์และพลอยลินดายืนรอไม่นานเปโดรก็ขับรถออกมาจอดเทียบตรงที่ทั้งสองยืน
"กินข้าวก่อนไหมค่อยเข้าบ้าน" ชายหนุ่มหันไปถามเธอที่ตอนนี้นั่งอยู่ข้างๆเขาที่ตรงเบาะหลัง
"ไม่ค่ะเดี๋ยวฉันไปกินที่บ้าน"
"อืม...โอเค งั้นออกรถ"
ในขณะที่ทั้งสองนั่งรถกลับบ้านนั้น อเล็กซ์ซานเดอร์ก็ดึงร่างเล็กให้ขยับมานั่งชิดๆเขา พลอยลินดาพยายามแกะมือเขาออกเพราะเกร็งว่าเปโดรจะเห็นการกระทำนั้นซึ่งเธออายมากถึงเปโดรจะรู้เรื่องความสัมพันธ์ระหว่างเธอและเขาแล้วก็ตาม
"อายอะไร"
"ก็อายคุณเปโดร"
เหมือนจะแค่ถามขึ้นมาเฉยๆไม่ได้สนใจกับคำตอบของเธอเราะอเล็กซ์ซานเดอร์ยกเธอขึ้นมานั่งที่ขา สองมือรวบกอดที่เอวคอดก่อนจะซุกไซ้ใบกน้าคมไปตามซอกคอของคนตัวเล็ก จมูกโด่งทั้งไซ้ทั้งหอมตามคอระหงก่อน
