DANAYA
“Aryan!”
Malakas na tawag ko sa aking kapatid. Lumingon naman si Aryan, at kahit madilim, kita ko ang relief sa kanyang mga mata nang makita niya akong ligtas.
Mabilis na niyakap ako ng aking kapatid. Kahit hindi niya inalis ang takip sa kanyang mukha, nakilala ko agad siya.
“I'm glad you're safe, Danaya,” sabi sa akin ni Aryan habang yakap ko siya.
Naluha ako, pero pinigilan ko ang aking sarili na umiyak. Hindi ito ang tamang pagkakataon para maging emosyonal dahil kailangan na naming makaalis sa lugar na ito at makabalik agad sa Maynila.
“Let's go, hindi tayo puwedeng magtagal dito,” narinig kong sabi ni Drew sa amin.
Kahit hindi nila alisin ang takip sa kanilang mukha, kapag narinig ko silang nagsalita, kilala ko na agad sila.
“Let's go home, Danaya,” sabi sa akin ng kap
