ตอนที่ 22 คนของสนมเอก [2]
“เช่นนั้นเจ้ารีบไป.. แล้วเจ้านั้นอย่าได้คิดไม่ซื่อหากเจ้ายังห่วงชีวิตน้องชายของเจ้า.. เจ้าเด็กกู่ป๋ายคนนั้นอยู่” หลี่เฟยหลงถึงกับขมวดคิ้วเข้าหากันอย่างไม่เข้าใจ พระสนมพูดถึงน้องชายงั้นหรือ เห็นทีว่าเรื่องนี้จะมีเรื่องลับลมคมในอะไรมากกว่าที่คิดเสียแล้ว หรือเพราะเรื่องของน้องชายถึงทำให้อาเพ่ยดึงตัวเราเข้ามาในมิตินี้กัน
“เช่นนั้นแล้วน้องชายของหม่อมฉัน.. ตอนนี้อยู่ที่ใดหรือเพคะ”
“เจ้ารู้เพียงหากงานนี้เจ้าทำสำเร็จโดยที่ไม่พาดพิงมาถึงข้าได้.. น้องชายของเจ้ากลับไปอยู่ในอ้อมอกของเจ้าแน่นอน” พระสนมซิงถานยกยิ้มมุมปากก่อนจะเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูแล้วช่างเยือกเย็นไปถึงขั้วหัวใจ ก่อนที่พระองค์นั้นจะเดินออกไปจากกระท่อมหลังนี้โดยไม่หันหลังกลับ ทิ้งให้เซนติเมตรลี่เฟยหลงยืนงงกับคำพูดของพระองค์อยู่ที่เดิม
“เรื่องที่เรามาอยู่ในมิตินี้.. ต้องมีส่วนเกี่ยวข้องกับน้องชายของเพ่ยเพ่ย
