เชลยรักนายหัวเจตน์

จุดเริ่มต้นของการแก้แค้น

ซ่าาาาส์......

น้ำเปล่าที่เย็นเฉียบจำนวนถังใหญ่ถูกสาดลงบนตัวของบัวบุษบา ทำให้คนตัวเล็กที่ตกอยู่ในอาการหลับสนิทด้วยฤทธิ์ยานอนหลับก่อนหน้านี้ ถูกปลุกให้ตื่นขึ้นมาด้วยความตกใจ

ร่างเล็กเปียกปอนไปทั้งตัวแค่นั่นก็ไม่ใช่สาเหตุที่ทำให้เธอหวาดกลัวแทบสิ้นสติ มันแทบไม่ได้เมื่อเทียบกับสายตาที่เต็มไปด้วยความโกรธแค้นและชิงชังที่มอบให้เธออย่างปิดไม่มิด

"นะ นายหัวเจตน์"

ร่างสูงใหญ่ของนายหัวเจ้าของสวนยางพารานับพันไร่ รวมทั้งโรงงานแปรรูปไม้ยางส่งออกไปทั้วทั้งในและนอกประเทศ จะเรียกว่า เขาคือมาเฟียในจังหวัดนี้ก็ว่าได้ ไม่มีใครไม่รู้จักเขา ชายที่กอบกุมทั้งอำนาจ เงินทอง และอิทธิพลในจังหวัดนี้ ถึงขั้นมีข่าวลือด้วยซ้ำว่าเขามีเงินจำนวนมหาศาลที่อาจจะมาจากธุรกิจสีเทาบางอย่างด้วย

ร่างสูงแสยะยิ้มอย่างเหี้ยมเกรียมเมื่อได้ยิน'เชลยสาวของเขา'เอ่ยชื่อออกมาอย่างหวาดกลัว

"ยังดีที่จำกันได้ น้องสาวไอ้เหี้ยเบญ"

"คุณจับฉันมาทำไม ต้องการอะไร" สายตาของเขามองเรือนร่างของคนตัวเล็กที่บัดนี้เปียกโชกไปทั้งตัว เธอใส่ชุดสีขาว แน่นอนว่า มันแทบจะปิดร่างกายที่เย้ายวนสวยงามไม่ได้อีกต่อไป ยอมรับว่าภาพตรงหน้า ทำเขาแทบจะหยุดหายใจ ไม่เคยคิดมาก่อนว่าน้องไอ้เบญจภัทรจะซ่อนรูปได้ขนาดนี้

บัวบุษบาตกใจกับสายตาของเขา ร่างเล็กห่อตัวเข้าหากันเพื่อป้องกันร่างกายตัวเองจากสายตาเขา เธอเหมือนกวางน้อยที่กำลังโดนสิงโตตัวร้ายล่า

แทนที่เขาจะตอบคำถามเธอกลับเก้าอี้มานั่ง ก่อนจะหย่อนตัวลงพร้อมทั้งหยิบบุหรี่มาจุดสูบ มือเขาสั่นน้อยๆราวกับกำลังควบคุมอารมณ์ที่กำลังพลุ่งพล่านบางอย่าง

"ตอบมาสิ คุณจับฉันมาทำไม เป็นถึงคนมีหน้ามาตา มาทำการป่าเถื่อนแบบนี้ได้ยังไง"

ร่างเล็กเริ่มโวยวายเสียงดัง เพราะท่าทางของนายหัวบ่งบอกว่าเขาไม่ได้คิดดีกับเธอแน่ๆ

"เจ้าขา น้องฉัน โดนไอ้เบญพี่ชายเธอบังคับให้ไปทำแท้งจนตกเลือดตาย"

ชายหนุ่มตวาดใส่หน้าหญิงสาวด้วยความเกรี้ยวกราด สายตาจ้องมองเธอด้วยความชิงชังอย่างปิดไม่มิด เขาอยากฆ่าไอ้เบญให้ตาย แต่แบบนั้นมันง่ายไป การแก้แค้นต่างหากที่มันสมควรได้รับ

"มะ ไม่จริง พี่เบญไม่ได้เป็นคนแบบนั้น เขารักคุณเจ้าขาจะตาย จะเกิดเรื่องแบบนี้ได้ยังไง"

คุณเจ้าขาตาย...เธอไม่อยากจะเชื่อเลย เมื่อสองวันก่อน เธอยังเห็นคุณเจ้าขาไปที่บ้านกับเบญจภัทร แต่ก็พอสังเกตุสีหน้าของทั้งคู่ได้ว่ากำลังมีเรื่องไม่สบายใจกันอยู่

"หึ! รักจะตายเหี้ยอะไร ถึงไม่ยอมรับเป็นพ่อของหลานฉัน แถมยังกดดันให้เจ้าขาไปทำแท้ง จนน้องสาวฉันต้องตายเพราะฝีมือผู้ชายเลวๆแบบพี่ชายเธอไง"

"ถ้าพี่เบญทำแบบนั้นจริง คุณก็จัดการเขาด้วยกฏหมายสิ มาใช้ศาลเตี้ยแบบนี้จับตัวคนอื่นที่ไม่รู้เรื่องแบบฉันมาได้ด้วยเหรอ เขารักกัน เขาก็รักกันสองคน แล้วฉันเกี่ยวอะไรด้วย"

เธอยอมรับว่าเธอตกใจที่คุณเจ้าขาตาย คิดว่าพี่ชายตัวดีน่าจะมีส่วนจริงๆ แต่เธอเป็นคนอื่น แค่น้องคนละแม่กับเขา จับเธอมาแบบนี้ที่บ้านก็ไม่มีใครเป็นห่วงหรอก เพราะสถานะจริงๆ เธอเองก็ไม่ต่างจากเด็กรับใช้กลายๆ

ถ้าคิดจะเอาเธอมาเป็นข้อต่อรองบอกเลยว่าไม่สำเร็จ

มือหนาบีบคางคนตัวเล็กบังคับให้เธอสบตากับเขา บัวบุษบาพยายามจะดิ้นหนีทำให้เขาต้องออกแรงบีบจนเธอรู้สึกเจ็บ

"รู้จักคำว่าหนามยอกเอาหนามบ่งมั้ย มันทำแบบไหนกับน้องสาวฉัน เธอเป็นน้องสาวมันก็ต้องโดนแบบเดียวกัน"

ใบหน้าหล่อเหลาของหนุ่มวัยสามสิบห้าที่ผู้หญิงทั้งจังหวัดต่างก็กรี๊ดในความสมบูรณ์แบบของเขา บัดนี้ในสายตาเธอเขาไม่ต่างอะไรกับปีศาจร้าย

แรงบีบที่ปลายคางทำให้เธอไม่สามารถที่จะเถียงอะไรเขาได้เลย

"ฉันจะเอาเธอจนกว่าจะท้อง แล้วส่งเธอกลับไปประจานครอบครัวตัวเองที่บ้าน ดูสิว่าพ่อกับพี่ชายเธอจะทำยังไง กับการที่ลูกสาวฉาวโฉ่ ท้องไม่มีพ่อ"

แผนการที่น่าขยะแขยงของเขา ทำเอาหญิงสาวกลัวแทบขาดใจ เธอสะบัดหน้าดิ้นรนจากการจองจำของเขาทันที แต่แรงที่แตกต่างกัน มันทำให้เธอไม่สามารถหลุดพ้นได้ และเหมือนเขาจะออกแรงมากกว่าเดิม ทำให้เธอเจ็บจนน้ำตาไหลอาบหน้า

"ร้องไห้ทำไม ที่เธอเจ็บยังไม่ได้ครึ่งหนึ่งที่น้องฉันโดนกระทำ นี้มันเพิ่งแค่เริ่มต้น"

พูดจบร่างสูงก็สะบัดมือหนาออกจากใบหน้าสวยอย่างรุนแรงด้วยความโกรธ

แต่ไม่ใช่เขาคนเดียวที่โกรธเป็น เธอก็ไม่ต่างกันหรอก

ดวงตากลมโตมองเขาด้วยความรู้สึกชิงชังไม่ต่างกัน

"นี้นะเหรอ นายหัวเจตน์ที่คนทั้งจังหวัดนับหน้าถือตา ที่แท้จิตใจก็เลวทรามยิ่งกว่าสัตว์เดรัจฉาน คุณชี้หน้าด่าคนอื่นว่าเลว แต่กลับทำในสิ่งที่เลวกว่าเนี่ยนะ คุณมีปัญหากับพี่ชายฉัน แค่มาลงที่ฉัน ยังมีความเป็นคนอยู่ดีรึเปล่า"

"คนที่มันไม่มีความเป็นคนคือพี่ชายเธอ ที่มันบังคับน้องสาวฉันให้ไปทำแท้งเถื่อนจนตกเลือดตาย"

"ไม่จริง!! พี่เบญกับคุณเจ้าขารักกัน คุณต่างหากที่กีดกันพวกเขา หรือความจริง คุณต่างหากที่เป็นตัวแปรสำคัญ กดดันให้คุณเจ้าขาต้องไปทำแท้งจนตาย คุณรู้ดีแก่ใจกว่าใครทั้งหมด"

สายตาวาวโรจน์จ้องเธออย่างจะกินเลือดกินเนื้อ. มือหนาที่เต็มไปด้วยโทสะ กระชากเสื้อผ้าตัวบางที่เปียกโชกของเธอจนขาดวิ่น ส่งผลให้อกอวบที่มีบราเซียตัวจิ๋วห่อหุ้มชูชันต่อสายตาเขา

คนตัวเล็กร้องกรี๊ดด้วยความตกใจกลัว เธอไม่สามารถเอามือมาปิดบังได้เพราะมันโดนมัดไว้

สายตากักขฬะของผู้ชายป่าเถื่อนที่มองมา มันทำให้เธอแทบจะขย้อนอ้วก