ตอนที่ 12
รางวัล
เช้าวันต่อมา
ร่างบางรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาเพราะแสงแดดยามเช้าที่สาดส่องลงมากระทบกับเปลือกตา ร่างบางพลิกหน้าซุกเข้าหาไออุ่นใกล้ตัวเพื่อหลบเลี่ยงแสงแดด ก่อนจะค่อยๆ ลืมตาขึ้นมาเมื่อรู้สึกถึงก้อนเนื้อบางอย่างที่เต้นอยู่ตรงหน้า สายตาปะทะเข้ากับกล้ามเนื้อตรงหน้าอกตรงหน้าเธอพอดี พลอยทำให้หัวใจดวงน้อยเต้นระส่ำด้วยความตื่นเต้น เมื่อนึกถึงเหตุการณ์เมื่อวาน
“ตื่นแล้วเหรอ” น้ำเสียงทุ้มต่ำดังขึ้น เมื่อร่างเล็กขยับกายออกจากอ้อมกอดของเขา
“ฉันทำคุณตื่นหรือเปล่าคะ”
“เปล่า”
“แล้วเมื่อคืนคุณเป็นคนพาฉันมานอนเหรอ”
“คิดว่าเธอละเมอเดินมานอนเองได้เหรอ”
“ขอโทษนะคะ ที่เป็นภาระให้คุณตลอดเลย”
“ฉันไม่รับคำขอโทษกับคำขอบคุณเป็นคำพูดไม่รู้เหรอ” ครูสบอกพร้อมทั้งก้มหน้าลงมาหาคนตัวเล็กที่นอนอยู่ข้างๆ ด้วยสายตากรุ้มกริ่ม
“...” ริมฝีปากบางขบเม้มเข้าหากันด้วยท่าทางเหนียมอาย ก่อนจะเขยิบไปจูบลงบนริมฝีปากห
