ปุณณวัฒน์กลับบ้านที่เป็นเรือนหอไปอีกครั้ง บ้านช่องที่เงียบเชียบเป็นคืนที่สอง ชายหนุ่มรู้สึกโหวงเหวงในใจ เขาไม่อาจทนให้ความรู้สึกเหล่านี้เกิดขึ้นได้นานกว่านี้อีกแล้ว พรุ่งนี้ถ้าฟ้าสางเขาจะขับรถขึ้นไปเพชรบูรณ์ ไม่ว่าภรรยาจะอยากพบเจอหน้ากันอยู่หรือเปล่า เขาจะทำให้เธอและลูกสาวกลับบ้านมาพร้อมกันให้ได้เลย
°°°°
เวลาเกือบเก้าโมงเช้าปุณณวัฒน์ขับรถมาจอดที่บ้านสวนสุมาลี กิ่งมาลาที่กำลังอุ้มลูกสาวเดินเล่น ดื่มด่ำกับบรรยากาศบริสุทธิ์อยู่ เธอไม่ได้มีสีหน้าที่แปลกใจหรือว่าดีใจกับการมาของสามีเลยแม้แต่น้อย ร่างสูงเดินเข้ามาหาด้วยสีหน้าที่ยิ้มแย้มระคนอารมณ์ดี ถึงกับรู้สึกประหม่าเมื่อภรรยาไม่ได้ยิ้มทักทายกันเลยสักนิด
"สวัสดีครับลูกสาวพ่อ คิดถึงพ่อบ้างไหมเอ่ย" ปุณณวัฒน์จึงเดินเข้าไปทักทายลูกสาวก่อน เหมือนทำแก้อาการเขินอายที่กำลังก่อตัวขึ้น
"มาทำไมเหรอคะ?" คำถามที่ดูเย็นชาทำให้ปุณณวัฒน์ต้องมองจ้องหน้าภรรยา
