เมื่อพยัคฆ์ให้สัญญาว่าจะพาเธอออกไปเก็บผลผลิตที่ไร่องุ่นด้วยกันในฐานะสาวใช้ส่วนตัว แพรชมพูรีบวิ่งเข้าบ้านหลังเล็ก แต่งตัวด้วยชุดใหม่ เสื้อยืดคอกลมสวมทับเสื้อยีนส์แขนยาว ซึ่งเป็นชุดปกติที่ลูกสาวหัวหน้าคนงานใส่เวลาออกไปช่วยพ่อตัดเก็บผลผลิต
“เอาหมวกกับกระบอกน้ำเย็นไปด้วย ตอนบ่ายแดดเริ่มร้อนแล้ว”
แพรชมพูไม่ลืมหยิบตามคำสั่งของเจ้านายหนุ่ม วิ่งออกมาจากบ้านหลังเล็กซึ่งเป็นอาณาเขตหวงห้าม มีแค่เธอมีสิทธิ์คนเดียวอยู่ในสถานะคนของเขา เหลือเวลาแค่สองสัปดาห์ เธอคงถูกพยัคฆ์เขี่ยกระเด็นทิ้งแล้ว
แต่ยังมีศักดิ์ศรีพอเก็บข้าวของจากไปด้วยตัวเองเมื่อเวลานั้นมาถึง...
“มาแล้วค่ะพี่เสือ”
“แต่งตัวอะไรช้าสิบนาทีแล้ว”
“อย่าบ่นเหมือนคนแก่ชราภาพเลยค่ะ เดี๋ยวแก่ไว มีลูกไม่ทันใช้นะคะ อ้อ แพรลืมไปว่าพี่เสือยังหาเมียไม่ได้ มีแต่คู่นอน”
พยัคฆ์ถลึงตาใส่ยายเด็กแก่แดด แพรชมพูหยอกเย้าตามประสา ไม่เห็นจำเป็นต้องมาพาลโกร
