บทที่1 เสือนักล่า ไม่ใช่ผู้ถูกล่า

1878 Words

บนชั้นสองของไนต์คลับมีชื่อว่าอลองเซส ซึ่งตั้งอยู่ย่านดังของกรุงเทพฯ เสียงเพลงดังกระหึ่ม ภายในผู้คนเบียดเสียดต่อกัน ร่างชายหนุ่มแต่งตัวด้วยชุดสบายๆ เสื้อยืดคอกลมสีดำ กางเกงสแล็กส์สีดำคลุมโทนให้กลมกลืนเข้ากับบรรยากาศ นานครั้งที่เขาจะออกมาเที่ยวตัวเมือง หลังจากหมกตัวอยู่ไร่แสงจันทร์มานาน “คนต้นเรื่องหายไปไหนล่ะ ไหนนัดกันมาคนแรก แต่พอมากลับเป็นคนสุดท้ายอย่างนั้นเหรอวะ” “สงสัยมันคงอยากจะขลุกอยู่กับเมียเด็กมากกว่า” เจมส์ว่าแล้วแตะมือทักทายเพื่อนสนิทที่ยังครองตัวเป็นโสดพร้อมเขาอยู่ เจ้าของไนต์คลับอลองเซสพลางกระดิกนิ้วสั่งพริตตี้สาวเข้ามาเสิร์ฟเหล้ามาให้ “ไอ้เจมส์ กูยังไม่อยากเมาตอนนี้เว้ย รอพวกมันก่อน” พยัคฆ์ แอเรียสพอร์ต อายุสามสิบปี เขาไม่เป็นผู้ชายกลางคืนเหมือนเจมส์ เพื่อนสนิทลำดับสุดท้ายยังไม่มีเมีย ที่เอาแต่ขลุกตัวกับเรื่องผู้หญิง และเขาก็มีหุ้นส่วนไนต์คลับพร้อมกับเพื่อนสี่คนเช่นกัน เจมส์มีฉายานักล่าอันตราย เพลย์บอยตัวพ่อ คู่ชีวิตไม่มี มีแต่คู่นอน! “กูบอกไอ้การันย์แล้วว่าไอ้เซตจะแต่งงานเอาเมีย มันบอกว่าทำงานเสร็จก่อนแล้วค่อยบินกลับเมืองไทย” “นานแล้วสินะที่เราสี่คนไม่ได้มารวมตัวเจอกันแบบนี้ ทำไมต้องมารวมพลกันที่บาร์มึงด้วยวะ” พยัคฆ์สนิทกับกลุ่มเพื่อนสามคน โดยเฉพาะตอนเรียนอยู่มหาวิทยาลัยด้วยกัน พวกเขาเจอกันที่ไนต์คลับครั้งแรก และไม่มีใครรู้ว่าเจมส์ทำธุรกิจส่วนตัว เปิดไนต์คลับมาก่อน เขารู้ภายหลังก็ต่อเมื่อมันมาชวนก๊งเหล้าหลังเลิกเรียนทุกวัน กว่าจะจบมหาวิทยาลัยได้ ทุลักทุเลพอสมควร การันย์ยังทำงานอยู่ต่างประเทศ ทว่าอีกไม่นานมันจองไฟล์ตั๋วเครื่องบินมาจีบน้องสาวเซซาราเป็นแฟน ซึ่งพวกเขาก็รู้ดีอยู่แก่ใจ ต่างคนต่างรู้แต่ไม่พูด เป็นเรื่องส่วนบุคคล “โทษทีว่ะ พอดีกูไปกล่อมเด็กนอนกว่าจะปลีกตัวออกมาได้” “ถ้าอยากจะบอกก็ส่งข้อความมาในกลุ่มก็ได้ ไม่เห็นจำเป็นต้องนัดกันมา ดูสิกูเสียเวลาอยากไปหาความสุขกับน้องข้าวหอม ไอ้เสือคำรามล่าเหยื่อก็อดหลับอดนอน ต้องรีบบินจากเชียงรายมายังกรุงเทพฯ หลายชั่วโมงเพื่อมาหามึงโดยเฉพาะ ยกเว้นไอ้การันย์ น่าจะยังบ้างานอยู่” เจมส์เว้นวรรคนิดหนึ่งก่อนโน้มตัวเข้ามาหาคนมาใหม่ “กูถามหน่อย ไอ้การันย์มันเจาะไข่แดงน้องสาวมึงหรือยังวะไอ้เซต” ก่อนที่เจมส์จะรีบเบี่ยงตัวหลบทัน ไม่อยากถูกเซซารายกอวัยวะเบื้องล่างขึ้นมาถีบ “ปากหมาไม่เลิกไอ้เจมส์ น้องกู กูไม่ยอมให้ใครเข้ามากระทำย่ำยีง่ายๆ แม้ว่าคนนั้นจะเป็นไอ้การันย์ เพื่อนกูก็ตาม” เซซาราถลึงตาใส่เพื่อนสนิทยังปากหมา หยาบคาบไม่เลิก เขานัดแนะในกลุ่มเพื่อนสนิทมีไลน์กลุ่มชื่อว่า Tiger man มีเพื่อนสามคนอยู่ข้างในนั้น “กูก็แค่แซวเล่น มึงจริงจังไปได้ไอ้เซต” เจมส์ยกแก้วเหล้ากระดกลงคอรวดเดียวดังเอื๊อก ข้างกายมีพริ้ตตี้สาวคลอเคลียนัวเนียอยู่ไม่ห่างกาย “เออ ว่าแต่มึงนัดพวกกูมารวมพลที่นี่มีอะไรหรือเปล่าวะ ดีที่กูมาทำธุระที่กรุงเทพฯ พอดี กูก็เลยปลีกตัวมาได้ ไม่เหมือนคนอยู่ไกล” ยังไม่วายเลิกแขวะ แซะการันย์พลาดโอกาส พยัคฆ์คว้าแก้วเหล้ายกขึ้นมาจิบ “แม่กูจะให้กูแต่งงานวะ” “แม่มึงอยากให้มึงแต่งงาน หรือว่ามึงอยากแต่งงานกับเด็กมึงจนตัวสั่นกันแน่วะ” เจมส์รู้จักคนแถวนี้กว้างขวาง เขารู้หมดว่าเซซาราแอบเลี้ยงเด็กคนหนึ่งไว้ ทำเป็นเกลียด ทว่าการกระทำพาลหึงหวงไปทั่วราวกับตัวเองเป็นผัว “กูตกข่าวอะไรหรือเปล่า?” หางตาพลันเหลือบมองเห็นคนที่ตกเป็นหัวข้อบทสนทนา พยัคฆ์กลายเป็นเสือเข้าถ้ำจำศีล ชอบรู้เรื่องช้ากว่าคนอื่นเสมอ “ไอ้เซตมันไปทำผู้หญิงท้อง แม่มันก็เลยอยากให้มันแต่งงานรับผิดชอบไง แต่เรื่องมันยาวเดี๋ยวกูค่อยเล่าให้มึงฟังอีกที” เสียงเพลงดังกระหึ่มลอดหูผ่านมาทำให้พยัคฆ์ได้ยินไม่ค่อยถนัด เจมส์มีอิทธิพลกว้างขวาง ส่วนหนึ่งมาจากพ่อตัวเอง ไม่แปลกที่มันชอบสอดรู้สอดเห็นเรื่องของคนอื่น ส่วนตัวเองทำตัวเป็นเพลย์บอย ประกาศกร้าวว่าทั้งชีวิตไม่เอาเมียเด็ดขาด “กูขอตัวเข้าห้องน้ำแล้วกัน” พยัคฆ์รู้ว่าเพื่อนสนิทจัดการปัญหาชีวิตตัวเองได้ ไม่เข้าใจเซซาราที่ยอมมีบ่วงรัดคล้องคอ ยกเว้นชายหนุ่มชอบรักอิสระ ถ้าเจอผู้หญิงคนไหนถูกใจก็แค่วันไนต์สแตนด์ ต่างคนต่างแลกความสุขร่วมกัน เสียงแจ้งเตือนดังสั่นเข้าจากมือถือ หลังจากเขาปลีกตัวจากหัวข้อบทสนทนาคนกำลังสละโสดในกลุ่มเพื่อนคนแรก ชายหนุ่มย่นคิ้วเห็นคนส่งข้อความให้กลางดึก ตอนนี้ห้าทุ่ม ไม่นับว่าดึกมากสำหรับเขา เด็กกะโปโล หน้าสิวส่งข้อความ เมื่อหนึ่งนาที่แล้ว ความจริงไม่ใช่ชื่อจริงของเธอหรอก แต่เป็นเขาที่อยากตั้งชื่อเล่นให้เพราะมันตรงกับบุคคลิก เขาไม่ชอบเลี้ยงเด็ก แต่เป็นลูกสาวหัวหน้าคนงานในไร่ที่สร้างปัญหาให้เขาปวดหัวทุกวัน หมานั่นก็ด้วย เด็กกะโปโล หน้าสิว : ขอโทษที่รบกวนนะคะพี่เสือ คือคุณป้าอยากรู้ว่าพี่เสือจะกลับมาเมื่อไหร่ เห็นพี่เสือเข้าเมืองมานานก็เลยเป็นห่วงนะคะ เด็กกะโปโล หน้าสิว : ส่งสติกเกอร์ก้มค้อมศีรษะ Tiger : มันเป็นหน้าที่ของเธอหรือเปล่า ยายเด็กจอมยุ่ง ไปเฝ้าหมาเธออย่ามาสร้างปัญหาให้ฉันดีกว่า เด็กกะโปโล หน้าสิว : หมาของน้องแพรไปสร้างปัญหาตอนไหนอีกคะ Tiger : ยังจะมาเถียง เรื่องเก่าเคลียร์จบหรือไง หมาเธอไปกัดเล้าไก่และเป็ดของฉันที่เลี้ยงไว้จนเกือบตายหมดคอก กลับไป เจอดีแน่! หมานั่นด้วย เด็กกะโปโล หน้าสิว : แพรขอโทษค่ะพี่เสือ แต่เรื่องมันผ่านมาตั้งสี่ปีแล้วนะคะ Tiger : ฉันไม่อยากทะเลาะกับเด็ก ลดตัวไปกัดกับหมาของเธอตอบด้วย จำเอาไว้! พยัคฆ์ส่งข้อความสุดท้ายค่ำคืนนี้ให้กับลูกสาวหัวหน้าคนงานที่สนิทสนมกับครอบครัวตน เขาหัวร้อนอยากหาที่ระบายปลดปล่อยกับการต่อปากต่อคำเด็กหน้าผี สิวผดผื่นขึ้นเต็มหน้า ทว่านั่นเขาเจอเธอครั้งสุดท้ายเมื่อสี่ปีก่อน ชายหนุ่มโชคร้ายเจอหมาน้อยตกท่อถูกทิ้งข้างถังขยะ ท่ามกลางฝนตกหนัก เขาถูกแม่ไหว้วานให้ไปรับลูกสาวป้าเพ็ญ แม่ครัวทำงานบนไร่แสงจันทร์ พอมาถึงหลุมบ่อโคลนน้ำขัง เขาแทบอยากหัวเราะขำก๊ากกับสภาพดูไม่ได้กับเด็กชุดนักเรียนขี่จักรยานตกบ่อโคลน ตอนนั้นจำได้เลือนรางน่าเรียนอยู่ม.4 สภาพแยกไม่ออกว่าเป็นใคร จากนั้นเธอเห็นหมาน้อยบาดเจ็บขาหลัง รบเร้าให้เขาพาไปหาหมอรักษาสัตว์โดยไม่ห่วงตัวเองเลอะเปื้อนโคลน “ยายเด็กเมือวานซืน หน้าสิวแบบนั้นใครจะเอา” พยัคฆ์ว่าขำๆ ก่อนเก็บมือถือล้วงเข้าไปในกระเป๋ากางเกง เพราะเห็นว่าเป็นลูกสาวป้าเพ็ญศิริหรอกนะถึงยอมคุยด้วย เห็นมาตั้งแต่เด็ก เขาจึงไม่รู้สึกรู้สาอะไร “อุ๊ย! ขอโทษค่ะ” สาวสวยแอบเพ่งเล็งชายหนุ่มตั้งแต่ย่างกรายเข้ามาทำทีแกล้งสะดุดล้ม ทำเป็นอยากรู้จักเข้าหาด้วย ชุดเดรสสั้นอกคว้านลึกสีแดง เขาใช้สายตาไล่สำรวจดูแล้ว ผู้หญิงตรงหน้าตั้งใจยั่วก่อน ทว่าเขาเป็นเสือนักล่า ไม่ใช่ผู้ถูกล่า “ขอโทษนะครับไม่ทราบว่าคุณเป็นอะไรกับผมหรือเปล่า คุณถึงอยากเข้ามาหาผมก่อน” เขาไม่ชอบพูดอ้อมค้อม สาวสวยคนนั้นหัวเราะเบา “สุดหล่อ อยากทำเป็นเล่นตัวหน่อยเลยนะคะ เราทั้งคู่เข้ามาที่นี่เพื่อจุดประสงค์เดียวกัน หรือว่าคุณจะปฏิเสธว่าไม่ใช่” นิ้วชี้สีแดงเรียวสวยแตะริมฝีปากหนาของฝ่ายตรงข้าม “แต่หนึ่งในนั้นคงไม่ใช่ผม” พยัคฆ์หยักลึกยิ้มมุมปาก ก่อนผลักร่างแม่เสือสาวสีแดงออกห่างจากตัว “ขอโทษด้วยนะครับที่ทำให้คุณต้องผิดหวัง แต่ผมไม่ชอบเป็นผู้ถูกล่า ผมชอบเป็นผู้ล่ามากกว่า และคุณก็ไม่ใช่สเปคของผม ไปหาล่าเหยื่อคนอื่นเถอะครับ ผมขอตัว” ท้ายประโยคปฏิเสธนุ่มนวลแต่กลับเจ็บลึกทรวงทุกดอก สาวสวยคนนั้นหน้าชา อับอายถูกผู้ชายหล่อปากร้ายเมิน รีบเชิดหน้าออกจากบริเวณแถวนั้น พยัคฆ์ส่ายหัวเบากับการเสน่ห์แรงของตน เดินเข้ามาโซนเดิม ไม่เห็นเพื่อนอีกคนหนึ่งเอ่ยปากถามคนกำลังก้มศีรษะซุกไซ้หน้าอกพริ้ตตี้อยู่ “ไอ้เซตไปไหนวะ หรือว่าขอตัวเข้าห้องน้ำ แต่กูก็ไม่เห็นมันสวนทางนี่หว่า” ปกติพยัคฆ์กับเซซาราต้องเดินสวนกัน ถ้ามันเข้าห้องน้ำจริง เพราะเขาก็เพิ่งปลีกตัวจากเสือผู้หญิงสาวนักล่าเมื่อไม่กี่นาที “ไอ้เซตมันรีบกลับไปนอนกกเมียมันนะ ไอ้การันย์มันจะมาตามจีบน้องนกน้อย เหลือกูกับมึงที่ยังไม่เอาเมีย” “ไอ้เจมส์ มึงอย่าเพิ่งไปเอาเมียตามพวกมัน อยู่เป็นเพื่อนกูก่อนดิว่ะ” “กูว่ารายต่อไปมึงน่าจะมีเมียก่อนกูต่างหาก” พยัคฆ์ชี้ใส่ตัวเอง “กูน่ะเหรอจะมีเมียตามพวกมันไป? กูบอกแล้วว่ากูเป็นเสือนักล่า ไม่ใช่ผู้ถูกล่า อย่าว่าแต่มีเมียเลย มีแฟนเป็นตัวเป็นตนให้ได้ก่อน” ท้ายประโยคเขาว่ากลั้นหัวเราะ “พนันกันมั้ยล่ะ กูกับมึง ถ้าใครเอาเมียหรือมีแฟนก่อน คนนั้นต้องเอาเงินสิบล้านมากองไว้ตรงหน้า ท้าหรือเปล่าล่ะ” เจมส์ไหวไหล่ท้าทาย เพราะรู้ว่าตัวเองจะกลายเป็นผู้ชนะ “กูไม่รับคำท้า” “ถุย! กลัวแพ้หรือไงไอ้เสือ ระวังเถอะจะถูกเด็กลูบคมเอา จากเสือผู้น่าเกรงขามกลายเป็นแมวออดอ้อน ตามติดไม่ห่าง” “กูกลับดีกว่า ไม่อยากคุยกับคนเมา” พยัคฆ์โบกมือลาเพื่อนสนิทหลุดจากหัวข้อบทสนทนา ชายหนุ่มขับรถยนต์หรูเคลื่อนตัวจากไนต์คลับอลองเซส ตั้งใจจะกลับคอนโดหรูใจกลางเมือง ซื้อเอาไว้เวลาค้างคืนที่กรุงเทพฯ ตอนเช้าค่อยกลับไร่แสงจันทร์ที่จังหวัดเชียงราย เด็กกะโปโล หน้าสิว : ส่งสติกเกอร์นอนหลับฝันดี

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more