“เรื่องอะไรเหรอคะ”
“เรื่องคู่ครองของเควิน”
วรันธาราช้อนตาขึ้นสบประสานกับคู่สนทนา และก็ได้เห็นรอยยิ้มหยันในดวงตาของแคลอรีน่าชัดเจน
“ถ้าเป็นเรื่องนี้... ฉันคงไม่มีอะไรจะคุยหรอกค่ะ”
เป็นอีกครั้งที่วรันธาราพยายามจะเดินหนี แต่ทุกครั้งก็ถูกเรียกเอาไว้เสมอ
“เธอรู้ใช่ไหมว่าเควินเป็นลูกชายคนเดียวของฉัน”
“ค่ะ ฉันทราบ”
แคลอรีน่าระบายยิ้ม หรี่ตาจ้องหน้าคู่สนทนาอย่างรังเกียจ “และฉันก็คาดหวังเอาไว้ว่าลูกชายเพียงคนเดียวของตัวเองจะต้องมีคู่ครองที่ดี ที่สมน้ำสมเนื้อกัน ไม่ใช่ต่ำเตี้ยเรี่ยดินแบบเธอ” ท้ายประโยคแคลอรีน่าจงใจกระทบกระเทียบหล่อนเต็มๆ
วรันธาราโกรธแต่ก็พยายามสะกดกลั้นเอาไว้ ท่องเอาไว้ว่าแคลอรีน่าคือมารดาของเควิน ผู้ชายที่หล่อนตกหลุมรัก
“ฉันทราบค่ะ”
“ทราบ? แล้วทำไมถึงไม่ไปจากชีวิตของเควินล่ะ มาทู่ทู้ซี้(ทน)อยู่ทำไม หรือว่าต้องการเงิน”
แคลอรี่น่าหยุดพูดเล็กน้อย พร้อมกับยิ้มหยันตลอดเว
