“ความจริงผมตั้งใจว่าจะไม่จ่ายค่าตัวให้กับคุณหรอกนะ เพราะคุณสมควรได้รับบทเรียนนี้แล้ว” เขายิ้มเยาะได้อย่างเลือดเย็นเหลือเกิน “แต่ดูจากสภาพยับเยินของคุณแล้ว น่าจะต้องใช้เงินไปทำรีแพร์สักก้อน ผมจะใส่ซองฝากไว้ที่คนขับรถก็แล้วกัน”
มือเล็กกำเข้าหากันแน่น ดวงตากลมโตเต็มไปด้วยความเจ็บปวดเจ็บใจ
“ฉันไม่ต้องการ!”
“รับไปซะเถอะ ผมไม่อยากเอาเปรียบ... นักข่าวอย่างคุณ”
“ฉันไม่ต้องการเงินของคุณ!”
วรันธาราตะโกนก้อง
เควินไหวไหล่กว้างของตัวเองอย่างไม่แสแยแยแส “ก็ตามใจ แต่ถ้าหลวมจนหาผัวใหม่ได้ อย่ามาโทษผมก็แล้วกัน”
“คนเลว... ฉันเกลียดคุณที่สุด ฉันเกลียดคุณ!”
เขายิ้มเย็นชามอบกลับคืนมา
“ผมก็เกลียดคุณ แม่นักข่าวจอมละโมบ"
วรันธารากำมือแน่น มองเขาทั้งน้ำตา “ถ้าเจอกันอีกครั้ง ฉันสาบานว่าจะฆ่าคุณแน่ๆ”
“เราต้องได้เจอกันอีกครั้งแน่ วรันธารา เอาเป็นว่าผมจะรอความตายจากฝีมือของคุณก็แล้วกัน”
เขาหัวเราะ และหม
