ฐิติพัศมาถึงออฟฟิศของปัณฑารีย์อย่างรวดเร็ว เมื่อเข้าไปในห้องทำงานเขาก็ดึงหญิงสาวมากอดอย่างปลอบประโลม
“เราจะทำยังไงกันดีคะ งานนี้คุณก็เสียหายไปด้วย ปันขอโทษนะคะที่ทำให้คุณต้องมาเจอเรื่องวุ่นวายแบบนี้” ปัณฑารีย์กล่าวอย่างรู้สึกผิด เพราะเขาเดือดร้อนเพราะมาช่วยเธอจากผู้ชายเลวๆ แบบภากร
“คุณไม่ต้องขอโทษผมเลยคนดี คนพวกนั้นต่างหากที่ต้องขอโทษเรา ผมจะจัดการเรื่องนี้เอง คุณไม่ต้องเป็นห่วง”
“คุณจะทำยังไงคะ”
“ก่อนที่จะทำอะไรลงไป ผมอยากถามคำถามคุณข้อเดียวเป็นคำถามที่สำคัญมาก”
“อะไรคะ” ฐิติพัศนั่งลงที่โซฟาแล้วดึงปัณฑารีย์ให้นั่งลงบนตัก
“เป็นผู้หญิงของผมไหม แล้วผมจะทำให้คุณมีชีวิตดุจเจ้าหญิงที่ใครๆ ต้องอิจฉาและจะปกป้องคุณจากทุกสิ่งทุกอย่างไม่ให้ใครหน้าไหนมาแตะต้องคุณได้อีก” น่าแปลกที่เธอไม่ได้โกรธกับคำถามนั้น นอกจากไม่โกรธแล้วเธอยังรู้สึกใจเต้นแรงเพราะคำว่า ‘ผู้หญิงของผม’ เธอรู้ดีว่ามันหมายความถ
